Κατευόδιο για τον Θόδωρο Κοντούλη!

Στα 73 του μόλις χρόνια έφυγε από τη ζωή ένας καλός άνθρωπος και φίλος, ο Θόδωρος Κοντούλης, ο οποίος εξυπηρέτησε όλους εμάς τους παλιότερους, γράφοντας μας τραγούδια από το βινύλιο σε κασέτες. "Προϊστορικά" πράγματα θα πουν οι νεότεροι, αλλά εκεί στο δισκάδικο του στην πλατεία, στο μαγαζί του Κώνα αν θυμάμαι καλά, γράφτηκαν οι αναμνήσεις μας. Θόδωρο τον φωνάζαμε, συνομήλικο τον νοιώθαμε και έτσι ήταν. Ένας άνθρωπος ανοιχτό βιβλίο και έξω καρδιά. Που δεν βαριόταν να μας κάνει τις δικές μας επιλογές. Ελληνικά και ξένα. Κασέτες χρωμίου, η μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη της εποχής.Καλό σου ταξίδι Θόδωρε και από εμένα. Δεν μπορώ να μην βάλω τις λίγες αράδες που έγραψε για σένα ο εγγονός σου ο Νίκος, ο συνάδελφος μου που προκόβει στην Αθήνα με το ταλέντο του. Ο Θεός να παρηγορεί τους δικούς σου.

Άδειασε η γωνίτσα του καναπέ, έμειναν στην τσέπη από το σακάκι τα τσιγάρα σου και στη θέση τους στο σκρίνιο είναι και οι δίσκοι του Ρασούλη και του Παπάζογλου. 
Σήμερα έφυγε ο μεγάλος μας, αφού μας γέμισε με όση περίσσια αγάπη έκρυβε μέσα του. Πάντα αναρωτιόμουν αν έχει κι άλλο. Τελικά πάντα είχε.
Α ρε παππού! Ο πιο «γίγαντας» Κοντούλης! ❤️