τις τελευταίες ημέρες νιώθοντας για πρώτη φορά στη ζωή μου τόσο αδύναμος ώστε να μπορέσω κι εγώ να συνεισφέρω στην αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου που όλοι βιώνουμε «με αυτόν τον κορωνοϊό», έκανα προσπάθεια να κρατηθώ και να μη γράψω κάτι, αλλά τελικά δεν το κατάφερα.
Τουλάχιστον να βγάλω αυτό που έχω μέσα μου.
Όπως θα θυμόσαστε, πριν από δέκα χρόνια, τέτοιες μέρες ακριβώς, τις παραμονές της 25ης Μαρτίου του 2010, κάποιοι που κουμαντάρουν κράτη, λαούς, ανθρώπινες ζωές, αποφάσισαν να αλλάξουν άρδην τη ζωή μας. Αποφάσισαν να ξεθεμελιώσουν την ελληνική κοινωνία.
Και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατάφεραν:
- να διαλύσουν την οικονομία,
- να αφανίσουν επιχειρήσεις,
- να οδηγήσουν χιλιάδες ανθρώπους σε απόγνωση, κάποιους ακόμα και στην αυτοκτονία,
- να κάψουν τα όνειρα των νέων ανθρώπων,
- να σβήσουν από το χάρτη ολόκληρη τη «μεσαία» τάξη στον τόπο μας.
Εμάς τους Δικηγόρους μας «θέρισαν». Καταρράκωσαν την αξιοπρέπειά μας ως επιστήμονες, μας έθιξαν ως μέλη της κοινωνίας, μας αφαίρεσαν δικηγορική ύλη, μας υπερφορολόγησαν και εν τέλει άλλαξαν πλήρως τις συνθήκες δουλειάς μας, εξανεμίζοντας όλα τα όνειρα των νέων ανθρώπων που κόπιασαν για να αξιωθούν να υπηρετήσουν μέσα από το συναρπαστικό λειτούργημα του Δικηγόρου την Δικαιοσύνη στον τόπο μας. Πήγαν να ανατρέψουν καθετί στη ζωή μας. Εμείς, όμως, τελικά αντέξαμε. Δεν τους κάναμε το χατίρι. Αν θυμόσαστε, το 2012-2013 αποπειράθηκαν να καταργήσουν και τους Δικηγορικούς Συλλόγους. Απέτυχαν. Δε μας νίκησαν. Ως δικηγορικό σώμα, αλλά και ως ένα κομμάτι του ελληνικού λαού, συμβάλλαμε στο να μη διασπαστεί η κοινωνία. Μείναμε ενωμένοι. Και τους νικήσαμε.
Σήμερα, 10 χρόνια μετά, στο ξεκίνημα της νέας δεκαετίας «ζούμε» μαζί με όλους τους υπόλοιπους συμπολίτες μας, αλλά και όλους τους συνανθρώπους μας στον πλανήτη, έναν παραλογισμό. Αυτοί που «ηδονίζονται» να βλέπουν τους ανθρώπους να υποφέρουν παγκοσμίως, αυτοί που ενδιαφέρονται μόνο για τα πλούτη τους, την καταστροφή του περιβάλλοντος, και γενικά την καταστροφή της υφηλίου, βάλθηκαν να μας τρελάνουν. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας για αυτόν τον κορωνοϊό, για το αν είναι αλήθεια ή απάτη, κανένας δε μπορεί να αρνηθεί την προσπάθεια που γίνεται ξεκινώντας από τις 12 κάθε βράδυ και μέχρι τις 12 το επόμενο βράδυ να τρομοκρατηθει το σύμπαν. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, έκλεισαν τα πάντα. Έκλεισαν ακόμα και οι εκκλησίες. Αδυνατούμε να αντιδράσουμε δυστυχώς, όμως μπορούμε να υπομείνουμε. Και θα υπομείνουμε. Μπορούμε να μείνουμε ενωμένοι και να ξεπεράσουμε τους κινδύνους.
Θέλω να δώσω το μήνυμα, που έχω συνηθίσει να δίνω. Οι «μεγάλοι», μικροί-ελάχιστοι θα έλεγα, που νομίζουν ότι κατευθύνουν τα πάντα και ορίζουν τις τύχες των ανθρώπων, θα χάσουν. Και θα χάσουν γιατί έχουν «θεοποιήσει» τις «μηχανές». Όμως, πιστεύω ότι, στη μάχη ανάμεσα στους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και στις «ΜΗΧΑΝΕΣ», ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Γιατί ο άνθρωπος έχει την ενσυναίσθηση. Γιατί ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άλλου- και να νιώσει-. Αυτό δε μπορεί και δε θα μπορέσει να το κάνει ποτέ καμία «μηχανή».
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η σημασία της έννοιας «Σύλλογος» παίρνει τη διάσταση που πρέπει. Το «Εμείς» νικάει το «Εγώ».
Στην κρίσιμη αυτή συγκυρία, μπροστά στον πανανθρώπινο αυτόν πόλεμο, ας δείξουμε υπευθυνότητα, σεβόμενοι τις οδηγίες για την προστασία της δημόσιας υγείας, σεβόμενοι τους συναδέλφους μας, βοηθώντας όσους από αυτούς μας έχουν περισσότερη ανάγκη, σεβόμενοι τους πολίτες τα δικαιώματα των οποίων ταχθήκαμε, λόγω της δικηγορικής μας ιδιότητας, να προστατεύουμε.
Ας μεγαλώσουμε προσωρινά τη φυσική απόσταση ανάμεσα στα κορμιά μας, όπως μας προτρέπουν οι ειδικοί, και ας μηδενίσουμε την απόσταση ανάμεσα στις ψυχές μας. Θα τη γυρίσουμε και πάλι την κατάσταση.
Υγεία και καλή δύναμη σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου