Είδες τον αδελφό σου, είδες Κύριο τον Θεό σου

Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να θυμώνει για την ισλαμοποίηση της πατρίδας μας. Όχι για τους πρόσφυγες, αλλά για τα όσα λογίζονται οι τρανοί της γης για να κτυπήσουν την Ορθοδοξία μας. Μα μετά, σκέφτομαι. Για τις
αμαρτίες μας ζούμε τούτους τους καιρούς. Και για την ολιγοπιστία μας. Αφήνω τον νου  μου να τρέξει στους λόγους που ο Κύριος των Δυνάμεων μας έδωσε μέσω των Αγίων του. Τόσα δεν μας προφήτευσαν ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός; Και ο ΠατροΚοσμας ο Αιτωλός; Και αναπαύεται ο λογισμός μου. Όχι οι πρόσφυγες δεν είναι ξένοι. Μα ο ίδιος μας ο Κύριος. Είδες τον αδελφόν σου είδες κύριο τον Θεό σου. Να έχουμε πίστη στον Θεό. Οι καιροί ζυγώνουν. Σπαρμένη με αίμα μαρτύρων τούτη η πατρίδα. Που την μαγαρίζουμε με την σάρκα και κυρίως τα ψυχικά μας πάθη. Καιρός είναι. Θα ζήσουμε το ποθούμενο. Όχι γιατί μας αξίζει, αλλά γιατί όπως έλεγε ο Γέρος του Μωρηά, ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την λευτεριά της πατρίδας και δεν την παίρνει πίσω. Μην ολιγοπιστούμε λοιπόν. Μόνο να προσευχόμαστε. Γιατί τα γεγονότα είναι κοντά.