Μου κάνει εντύπωση ότι με τόσους αντιρατσιστές στην πόλη δεν άκουσα νταούλια υποδοχής. Ούτε
μια ανθοδέσμη, ούτε ένας επίσημος! Στα μουλωχτά, κρύβονται και τα ονόματα των ξενοδοχείων που συμφώνησαν να δεχτούν μετανάστες. Είναι δύο; Είναι και άλλα;
Δεν τα βάζω με τους δυστυχείς αυτούς ανθρώπους. Αντίθετα, είναι άνθρωποι εμπερίστατοι. Έχουν ανάγκη περίθαλψης, Έρχομαι στη θέση τους. Κάποτε ήταν οι γονείς μας πρόσφυγες. Έχω γραπτά από την υποδοχή και τη διαμονή τους. Για μήνες στοιβαγμένοι στα κελιά και τους νάρθηκες των εκκλησιών και αργότερα σε κάποιες προσφυγικές κατοικίες του ενός δωματίου και μιας κουζίνας σε προσφυγικούς συνοικισμούς με πόσους καημούς και βάσανα επιβίωσαν.
Τα βάζω με εκείνους που υπέγραψαν τα σύμφωνα που μας υποχρεώνουν να κρατάμε εδώ έναν πληθυσμό που δεν μπορούμε να βαστάξουμε. Με εκείνους που άκριτα απειλούσαν την Ευρώπη ότι θα την πλημμυρίσουν με πρόσφυγες. Τα βάζω με την Ευρώπη και την ανύπαρκτη αλληλεγγύη της, Τα βάζω με τους χθεσινούς οσφιοκαμψίες.
Θα είναι λάθος μας, και δεν μπορούμε ως Έλληνες και Χριστιανοί να το κάνουμε, να τα βάλουμε με τους μετανάστες. Και που θα τους φερθούμε καλά, ξέρω πώς θα μας πληρώσουν. Γνωρίζω πόσο ευγνώμονες πλην ελαχίστων είναι οι ευεργετούμενοι, Όμως αυτές είναι οι αρχές μας.
Προβλέπω, πως αν η σημερινή Κυβέρνηση δεν δώσει διέξοδο και λύση στο θέμα γρήγορα θα πέσει. Θα βρεθούμε στο χάος. Είναι θέμα επιβίωσης του Ελληνισμού. Αυτή η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να ανατρέψει τα δεδομένα".
Προσυπογράφω το κείμενο του αγαπητού μου δασκάλου, Μανώλη Βαλσαμίδη. Τον ευγνωμονώ γιατί 37 χρόνια πριν, μας δίδαξε να έχουν το θάρρος της άποψης .
Θόδωρος Ελευθεριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου