ΝΑ ΞΕΡΕΝΕΤΑΙ Η ΓΟΥΛΑ Μ’ ΑΝ ΑΝΑΣΠΑΛΩΣΕ ΠΑΤΡΙΔΑ Μ’ - Γράφει η Βιολέττα Εσπερίδου-Κασαμάκη

Χαμένες ελπίδες ..........περνούσαν τα χρόνια και γι’ αυτούς δεν άλλαζε τίποτε. Κοίταζαν το άπειρο και φτάνανε τον τόπο τους νοερά. Ξεγελούσαν το είναι τους, ότι εδώ ζούσαν ένα ψέμα, που σύντομα θα τέλειωνε και θα ξανάβλεπαν αυτό που ποθούσαν. Παρηγοριά στην ελπίδα τους, το άπιαστο όνειρο της επιστροφής. Το ποίημα για αυτούς που ως την τελευταία τους πνοή ελπίζανε ....
συνέχεια ΕΔΩ