Την περιέγραψε η μεγάλη μας λογογράφος, Θάλεια Σαμαρά,που αναπαύεται τον ύπνο τον αιώνια στο κοιμητήριο της Νάουσας, με
το μνήμα της παρατημένο, όπως και όλα τα άλλα των δημάρχων και των ευεργετών της πόλης (αλήθεια όλες οι δημοτικές αρχές δεν θα μπορούσαν να ανάψουν ένα καντηλάκι στη μνήμη τους;) Η αντάρα του Βερμίου σηκώθηκε τούτες τις ώρες με το χιόνι να πέφτει στις κορφές του. Ευχή να καλύψει την παρακμή του ένδοξου μας μεγαλείου, όχι κυρίως οικονομικού, μα περίσσια ηθικού. Των ανθρώπων εννοώ, ημών, που φραγκέψαμε, απρεπώντας στη μνήμη των προγόνων μας.
το μνήμα της παρατημένο, όπως και όλα τα άλλα των δημάρχων και των ευεργετών της πόλης (αλήθεια όλες οι δημοτικές αρχές δεν θα μπορούσαν να ανάψουν ένα καντηλάκι στη μνήμη τους;) Η αντάρα του Βερμίου σηκώθηκε τούτες τις ώρες με το χιόνι να πέφτει στις κορφές του. Ευχή να καλύψει την παρακμή του ένδοξου μας μεγαλείου, όχι κυρίως οικονομικού, μα περίσσια ηθικού. Των ανθρώπων εννοώ, ημών, που φραγκέψαμε, απρεπώντας στη μνήμη των προγόνων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου