χρονιά αυτή επικύρωσε τη διάθεση των νέων να αλλάξουν δομές, συνήθειες και νοοτροπίες πολλών δεκαετιών, και τούτο έγινε με πάθος, με ουτοπικούς στόχους, με ωραία συνθήματα που άγγιξαν καρδιές, αλλά ήταν αδύνατον να ικανοποιηθούν ως αιτήματα. Άφησε την κληρονομιά της σεξουαλικής επανάστασης, της αμφισβήτησης των στερεότυπων μέσα από μουσική, ψυχεδέλεια, έρωτα, νέα μόδα, νέα «γλώσσα», νέα ρεύματα στην Τέχνη.
Στα σημαντικότερα γεγονότα του έτους περιλαμβάνονται οι δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ και του Ρόμπερτ Κένεντι, o Γαλλικός Μάης, η Άνοιξη της Πράγας, οι εξεγέρσεις των φοιτητών ως απάντηση στην αμερικανική εμπλοκή στο Βιετνάμ, η δύναμη του κινήματος Black Power, το ξεκίνημα της μάστιγας της πείνας στην Αφρική και παράλληλα μια έξαρση στην παραγωγή σπουδαίας μουσικής, νέου κινηματογράφου, λογοτεχνίας, θεάτρου. Οι Beatles στα καλύτερά τους. Το ίδιο και ο Ντύλαν. Και ο Μπρασένς.
Στη χώρα μας, που ζούσε μετεμφυλιακές αναταραχές και είχε φορτωθεί τη Δικτατορία που επεβλήθη ένα χρόνο πριν, αφού δεν άντεξαν η ελπίδα και τα δημοκρατικά σκιρτήματα του 1963-65, η ζωή ήταν αλλόκοτη και άνιση, με έντονο το στοιχείο του φόβου και της έλλειψης ελευθερίας. Πολλά καθημερινά πράγματα κινούνταν μακριά από τη δόνηση της «ειρήνης, της αγάπης και της μουσικής» που σάρωνε την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Η καθημερινότητα, όμως, έκρυβε και πολλές εκπλήξεις, αναλαμπές και δημιουργικές στιγμές για Θεσσαλονικείς μέσα κι έξω από την Ελλάδα.
Όπως έλεγε και ένα ποπ τραγούδι του ’70, «Νυχτώνει κι εγώ είμαι νέος»…"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου