Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Ιερή μνήμη για τα θύματα του ναζισμού, τον Απρίλη του 1944 στα χωριά του Βερμίου

Παναγιώτης Χαϊτίδης, ετών 94 σήμερα. Βίωσε την φρίκη του ολοκαυτώματος του Μεσόβουνου, της προγονικής του γης, από τους ναζί και τους συνεργάτες του, δυο φορές, την κατοχή. Ο μεγάλος λυράρης του Πόντου, εγκαταστάθηκε στην φιλόξενη γη της Νάουσας, δημιουργώντας την φαμίλια του. Μας συγκίνησε χθες, στα όσα
κατέθεσε για εκείνη την μαρτυρική περίοδο, που δεν φεύγει ποτέ από την ψυχή του. Κώστας Χατζηιωαννίδης, γεννημένος το 1934 στην Κουτσούφλιανη. Βίωσε και εκείνος, εκείνη την σκληρή "μαγιάτικη καταιγίδα" των ναζί, τον Απρίλη του 1944. Μετά τον βίαιο και φονικό ξεριζωμό της οικογένειας του ήρθε στη Νάουσα.Πρόκοψε. Οι στιγμές ποτέ δεν θα είναι ίδιες πλέον για τους δυο τους. Αλλά και τους υπολοίπους μάρτυρες των σφαγών των ναζί και των "Πουλικών" συνεργατών τους. Εκείνο τον σκληρό Απρίλη του 1944. Όταν τα SS της χιτλερικής Γερμανίας του 3ου Ράιχ, δολοφόνησαν, κατέκαψαν, πετσόκοψαν, αθώους. Βρέφη, έμβρυα από τις κοιλιές των μανάδων τους. Ατίμησαν γυναίκες. Έκαψαν σπίτια και αποθήκες. Ερήμωσαν τα χωριά του Βερμίου. Τα εγκλήματα τους ποτέ δεν δικάστηκαν από την πολιτισμένη "δημοκρατική" Γερμανία.  Στον μπαρμπα Πανίκα, στον κυρ Κώστα και σε όλους τους μάρτυρες αυτού του φονικού, που ταίρι δεν είχε στα χρονικά του κόσμου, λίγες αράδες αφιερώνω από τον Κωστή Παλαμά, ως βάλσαμο στις πληγές τους, που ποτέ δεν θα κλείσουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Όπως γίνηκε και με τον πατέρα μου Παναγιώτη, που έφυγε από την ζωή, αδικαίωτος, για την δολοφονία του πατέρα του, μα περισσότερο για τα όσα βίωσε η 15χρονη, τότε, παιδική ψυχή του, μαζί με τον αδερφό του τον Χρήστο.

 Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,

ό,τι είστε, μην ξεχνάτε,

δεν είστε από τα χέρια σας

μονάχα, όχι. Χρωστάτε

και σε όσους ήρθαν, πέρασαν,

θα ‘ρθούνε,  θα περάσουν.

Κριτές, θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι, οι νεκροί

 Κόκαλα πάτρια μέσα μας

θαφτά, ιερά, μαζί μας

και όπου σεισμοί μας τίναξαν

οι εφέστιοι πάντα θεοί μας.

Πολίτες ας τη χτίσουμε

και οπλίτες εδώ και όλοι

του ονείρου εδώ την Πόλη

με την Αγιά Σοφιά.

Η λειτουργία δεν τέλειωσε

κομμένη, για το τέρμα

κι αν ξαναρχίσει, ατέλειωτη

ξανά θα βρει το γέρμα,

για να προσμένουμε άγρυπνοι

στη νύχτα να προβάλει

του όρθρου το γέλιο πάλι

που προμηνάει το φως

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου