Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Σταύρος Γουργουλιάτος. Ο άγιος των δασκάλων

Ελπίζω να με συγχωρήσει ο φίλος Ιωσήφ Χατζηιωάννου για την λήψη της φωτογραφίας του αλησμόνητου δασκάλου μου στα θρησκευτικά, Σταύρου Γουργουλιάτου. Την δανείστηκα χωρίς να ρωτήσω, για καλό όμως σκοπό. Να αναδείξω στους νέους ανθρώπους, που δεν είχαν την τύχη να γνωρίσουν τον Σταύρο Γουργουλιάτο, την μεγάλη του προσφορά στον τόπο μας.Ο Σταύρος υπήρξε παράδειγμα αθόρυβης
προσφοράς προς τον πλησίον.Εκατοντάδες τα άτομα που βοήθησε υλικά και μυστικά, από το δικό του υστέρημα. Τον θυμάμαι πάντα χαμογελαστό να καλημερίζει τον κόσμο στην αυλή του οικογενειακού του αρχοντόσπιτου,
δίπλα από την "Ομόνοια", πριν πέσει στην αρχή των 80s το τσιμέντο της σημερινής πολυκατοικίας. Με ζεστό το δεξί του χέρι, χωρίς να υποστεί την νεκρική ακαμψία, αναχώρησε για την αιώνια ζωή, όπως μου αφηγήθηκαν δικοί μου άνθρωποι.  Το θαυμαστό αυτό γεγονός ένοιωσα στο σκήνωμα του μακαριστού Μητροπολίτου Σταυροπηγίου κυρού Αλεξάνδρου, όταν προσκύνησα το χέρι του, που ήταν ακόμη μαλακό και ζεστό, 24 ώρες μετά την μετάσταση του προς τους ουρανούς, όπως και όλο του το σώμα! Με τον μακαριστό Σταύρο, τον γλυκό μου δάσκαλο, που μας έμαθε όλα τα τροπάρια και μας πήγαινε να ψάλλουμε ως παιδική χορωδία στον γυναικωνίτη του Αγιαμηνά, τα λέμε συχνά τώρα, που πάω να ανάψω κερί στον πατέρα μου. Εκεί στον τάφο του με τον Ζαφείρη και τους γονείς του, όπου περιμένει να ακούσει την φωνή του Χριστού μας "δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με". Ο Σταύρος Γουργουλιάτος υπηρέτησε με πάθος τον Τριαδικό Θεό. Αγάπησε με πόθο το ποθούμενο της Ρωμιοσύνης και λοιδωρήθηκε για αυτό. Αναπαύθηκε μόλις στα 60 του χρόνια, με την προσδοκία του "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ναι". Κάποιοι τούτο το όραμα το περιφρόνησαν, το κορόιδεψαν, όπως και την ευαισθησία του δασκάλου μου. Μα που θα πάει. Τούτα που προφήτευσαν οι Άγιοι της εκκλησίας μας, κοντεύουν να γενούν. Για να χαρεί εκεί στα επουράνια και η ψυχή του Σταύρου, που μεγάλωσε και έζησε με το όραμα της Πόλης και του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Την ευχή σου να έχουμε δάσκαλε. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου