ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΗΣ ΚΑΘΟΔΟΣ ΚΑΣΟΜΟΥΛΗ ΣΤΟ ΝΟΤΟ (Β΄ Μέρος) (ΜΕΤΕΩΡΑ - Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΜΑΤΟΛΙΚΙ ΤΟΥ ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ) Γράφει ο Μανώλης Βαλσαμίδης

Φτάσαμε στα Μετέωρα μετά ολονύκτια πορεία. Κρύψαμε τους ακόλουθούς μου πίσω από έναν λόφο και οι δυο μας, εγώ και ο οδηγός, ξεκινήσαμε την ανάβαση. Περάσαμε μια ξύλινη σκάλα ακουμπισμένη σε έναν βράχο. Ανεβήκαμε καμιά σαρανταριά σκαλιά και μετά έπρεπε να ανεβούμε μια κρεμαστή σκάλα με ξύλινα πατήματα, δεμένα με σκοινιά. "Νηστικός οκτώ μέρες, άυπνος, κατακουρασμένος να ανεβαίνω εις τοιαύτα ύψη! Ο οδηγός μου με συμβούλευσεν να βλέπω εις την ανάβασίν μου πάντα τον ανήφορον".
Στο απάνω μέρος αυτής της σκάλας έπρεπε να πιάσω μια άλλη κρεμαστή σκάλα. Άπλωσα το χέρι
μου και κρεμάστηκα στο κενό. Η σκάλα πήγαινε πέρα δώθε! Όταν ηρέμησε, ξεκίνησα με τη βοήθεια του οδηγού μου προς τα επάνω. Έτρεμαν τα χέρια και τα πόδια μου. Εκείνος ανέβαινε σαν σε σκαλιά από παλάτι. "Ο τρόμος εκείνος εισέτι ευρίσκεται εις την ψυχήν μου". Κάποτε μπήκαμε σε μια σπηλιά και από εκεί, οι σκάλες, που ήταν λαξεμένες στον βράχο, μας έβγαλαν στην είσοδο της Μονής.
Με οδήγησαν στον νάρθηκα και ειδοποίησαν τον ηγούμενο. Βγήκε ο ηγούμενος σε προϋπάντησή μας, με ασπάστηκε και μου φέρθηκε φιλόφρονα. Πρόσταξε να σταλεί ψωμί και προσφάγι στους λοιπούς που βρίσκονταν κάτω. Εμένα με βάσταξε και με πολύ ενδιαφέρον ζήτησε να μάθει τα διατρέξαντα. Ήταν και δυο αρχιερείς εκεί. Ο Φαναρίου (Αγράφων) και ο Τρίκκης. Συμφάγαμε με τον ηγούμενο και τον Φαναρίου και συζητήσαμε για τα όσα συμβαίνουν στη Λάρισα και τα Τρίκαλα.
Μετά τον εσπερινό μας κατέβασαν με το δίχτυ, πήγαμε στο λημέρι που ήταν και οι υπόλοιποι, και με οδηγό νέο, που μας έδωσε ο ηγούμενος, ξεκινήσαμε για τον πόρο του ποταμού Σαλαμβριά. Περάσαμε κάτω από την Καλαμπάκα και κατά τις 2 μετά τα μεσάνυχτα φτάσαμε και περάσαμε το ποτάμι χωρίς κανένα απρόοπτο. Μας είπαν τότε ότι περάσαμε στα όρια του τμήματος του καπετάν Στουρνάρη [αρματολίκι].
Ανεβήκαμε στο βουνό Κόζιακα. Βρήκαμε μια καλή κρυψώνα, ανάψαμε φωτιά, ζεσταθήκαμε και κοιμηθήκαμε σαν στον παράδεισο. Ξενοιάσαμε, μόνο που μας έλειπαν τα άρματά μας. Ακολουθώντας τα πατήματα των αλόγων βρεθήκαμε στο μοναστήρι του Βετουμά, σε τιμή της γέννησης της Θεοτόκου, που βρίσκονταν απέναντι από τα Τρίκαλα. Κρυφτήκαμε, και πήγε μόνος ο Τζίνος να δει ποιοι είναι μέσα.
Μόλις ο ηγούμενος τον είδε, κατάλαβε, ήταν μιλημένος από τον Στουρνάρη, τον ασπάστηκε και ειδοποίησε και εμένα να κατεβούμε. Μας ετοίμασαν τράπεζα με διάφορα ψητά, γάλατα και κρασιά. Καθίσαμε και φάγαμε μαζί του. Του διηγηθήκαμε τα δεινά μας, μας παρηγόρησε και μας ενθάρρυνε, λέγοντας ότι γρήγορα θα παίρναμε και πάλι τα άρματά μας.
*Κασομούλης Νικόλαος, Ενθυμήματα στρατιωτικά, Ε΄ Κεφ. σελ. 216-218.