Είναι πράγματι εντυπωσιακό πόσο άλλαξε η ζωή μας με το ευρώ, 10 χρόνια μετά. Αυτή η δήθεν ασφάλεια του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος που θα έσωνε την οικονομία μας από τις αιφνίδιες υποτιμήσεις της δραχμής, μια Παρασκευή απόγευμα. Θαρρείς και δεν είναι ένα οικονομικό μέτρο, πολλές φορές σωτήριο, η υποτίμηση ενός νομίσματος. Κολακευτήκαμε με την ιδέα του κοινού νομίσματος με τις δυτικές αναπτυγμένες χώρες, εμείς. Και πέσαμε σε παγίδα. Δείτε τις αντιστοιχίες στο σκίτσο και καταλάβετε καλά πώς και γιατί (μεταξύ άλλων λαθών) φτάσαμε στο σήμερα. Και θυμηθείτε ότι...
περίπου δέκα χρόνια πριν, το κουλούρι έκανε 30 δραχμές, σήμερα 50 λεπτά, άρα 170 δρχ., ο μαϊντανός τις περισσότερες φορές δινόταν δωρεάν, ενώ σήμερα πωλείται προς 50 λεπτά το ματσάκι, ήτοι 170 δρχ.! Θυμηθείτε αντιστοίχως τις τιμές του καφέ, της μπύρας, της τσίχλας, της καθημερινής εφημερίδας, ακόμη και του κεριού στην εκκλησία, όπου οι αυξήσεις όλων είναι τρομακτικές. Από 300 ως 1.000%. Κι όλα αυτά διότι ούτε το κράτος είχε ελεγκτικούς μηχανισμούς ούτε εμείς είχαμε διάθεση σύγκρουσης, αφού νιώθαμε πλέον νεόπλουτοι Ευρωπαίοι.Έτσι, εκεί που επί δραχμής ο μισθός έφτανε τσίμα-τσίμα μέχρι τις 28-29 του μήνα, επί ευρώ στις 10 του μηνός ήταν εξαφανισμένος. Κάπου εκεί ανακαλύφθηκαν τα εύκολα δάνεια για όλα. Για σπουδές, για διακοπές, για αυτοκίνητα, για όλα. Κι οι πολλών λογιών κάρτες, για τα καθημερινά περιττά ψώνια…
Φάγαμε όλο το τυρί που μας ταΐσανε και σήμερα το ζητούν πίσω μαζί με τη φάκα, το σπίτι και το οικόπεδο μαζί! Γιατί ποτέ κανένας τοκογλύφος δεν είναι ικανοποιημένος με κέρδη λιγότερα από τα διπλά και τριπλά.
Με αυτόν τον δοκιμασμένο τρόπο το επίσημο κύκλωμα τοκογλυφίας κάνει τη δουλειά του. Διακριτικά και με συνενόχους παντού.
Κώστας Παναγιωτίδης
Αγαπητέ Κώστα πολύ πετυχημένη η παράθεση των τιμών. Ο μαϊντανός κάποτε δινόταν δωρεάν. Γιατί όχι και σήμερα; (σημ. το πιο σωστό θα ήταν να τον καλλιεργήσουμε στη γλάστρα μας ή στο μπαξέ μας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπέτρεψε μου, όσο πιο περιεκτικά μπορώ, να εκθέσω τις απόψεις μου, γιατί αυτή η απλή και ταπεινή επισήμανση εμπεριέχει όλη τη φιλοσοφία της ζωής, την αναζήτηση της αποστολής και του προορισμού του ανθρώπου και την ομαλή κοινωνική συμβίωση σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή. Οι Έλληνες, άλλοι ευθέως, άλλοι συγκαλλυμένα και άλλοι ενδόμυχα, ζητάμε αλληλεγγύη από τους ευρωπαίους εταίρους μας. Κι αυτό γιατί, επιτέλους, είπαν την αλήθεια οι πολιτικοί μας, ότι δηλ. η οικονομία μας έχει καταρρεύσει, η παραγωγικότητά μας υστερεί κατά πολύ των αναγκών μας, οι καταθέσεις έχουν φύγει σε φορολογικούς παραδείσους (μη φανταστεί κανείς σε κάποια περιθωριακή και χωρίς αρχές και αξίες χώρα, αλλά στην καρδιά της Ευρώπης, στην Ελβετία, την οποία χρησιμοποιούν οι έχοντες και κατέχοντες, για να χρησιμοποιήσω μια φράση του Κώστα Καραμανλή, σαν πλυντήριο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Στους Έλληνες θέλουν τα επιβάλλουν τάξη, εξαθλιώνοντας το λαό, στους Ελβετούς όμως δεν επιβάλλουν κυρώσεις, δεν τους περνάνε από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας γι αυτήν την αποδοχή προϊόντων εγκλήματος και το κακούργημα του ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Άρα και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί (βλ. Σόϊμπλε, Μέρκελ, Ολλανδοί, Φιλανδοί και λοιπά 3Α) οι τιμητές των πάντων και ιδιαίτερα των "τεμπέληδων" του Ευρωπαϊκού Νότου, χρησιμοποιούνται απλώς σαν μαριονέτες από τους "έχοντες και κατέχοντες". Αυτό όμως δεν μας απαλλάσσει από το να ενσκήψουμε στα του οίκου μας. Επανέρχομαι λοιπόν στην χρεοκοπία μας και επιμένω ότι ζητάμε αλληλεγγύη από τους Ευρωπαίους γιατί είναι παραπάνω από βέβαιο ότι με αυτήν την οικονομία, αυτήν την ψυχολογία και αυτές τις δομές και συμπεριφορές μέσα και έξω από την Ελλάδα, οδεύουμε ολοταχώς στην έξοδο από το ευρώ. Πρέπει να κάνουμε συντονισμένες προσπάθειες, παράλληλα με αυτές της παραμονής στο ευρώ, ώστε αν αποτύχει η παραμονή μας (που είναι σχεδόν βέβαιο με τις σημερινές συνθήκες) να είμαστε έτοιμοι για ένα νέο ξεκίνημα σαν χώρα, σαν λαός, σαν έθνος. Και το πρώτο που πρέπει να δούμε είναι η αλληλεγγύη μεταξύ μας, μεταξύ των Ελλήνων. Τα τελευταία 30-40 χρόνια όχι μόνο δεν υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ μας, αλλά ο στόχος μας είναι πώς θα εκμεταλλευτούμε τον πλησίον μας. Κάνουμε ακριβώς το αντίθετο από το "Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν" «μη μεταχειρίζεσθε την ελευθερίαν εις αφορμήν της σαρκός, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους» ΓΑΛ ε:13, "Δεν θέλετε κλέπτει ουδέ θέλετε ψεύδεσθαι ουδέ θέλετε απατήσει έκαστος τον πλησίον αυτού" ΛΕΥΙΤ ιθ.13 "Δεν θέλεις αδικήσει τον πλησίον σου, ουδέ θέλεις αρπάσει• δεν θέλει διανυκτερεύσει ο μισθός του μισθωτού σου έως πρωί".
Τολμώ λοιπόν να ισχυρισθώ ότι αν δεν συμμορφωθούμε προς αυτές τις επιταγές της Καινής Διαθήκης η επόμενη μέρα της εξόδου από το ευρώ θα μας βρει απροετοίμαστους. Επέτρεψε μου να προτείνω δημόσια, όπως θα κάνω με επιστολή μου και προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, να αρχίσει κάθε Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία, σε κάθε Ναό της Χώρας, η ανάλυση των σύγχρονων προβλημάτων της οικονομίας και της δέουσας συμπεριφοράς του πολίτη για τη μετάβαση σε μια παραγωγική οικονομία αλλά εμπνεόμενη από την αρχή της αλληλεγγύης και της αγάπης προς τον πλησίον. Στην Εκκλησία, που θα μετατραπεί σε πραγματική Εκκλησία του Δήμου, κάθε Κυριακή θα γίνονται εισηγήσεις από ακομμάτιστους εισηγητές του πνεύματος και της διανόησης και θα ακολουθεί συζήτηση. Για λεπτομέρειες μπορούμε να συζητήσουμε, αν υπάρχει ενδιαφέρον, κυρίως από την πλευρά του Ελληνικού Λαού, αλλά και από την Εκκλησία να αναλάβει αυτόν τον θεάρεστο ρόλο που έτσι κι αλλιώς της ανήκει και είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί τον εξοβελισμό των κομμάτων και των προσωπικών συμφερόντων από τη συζήτηση.
Με εξαιρετική τιμή
Γιώργος Πολάκης
ΟΛΑ ΚΑΛΑ Ε ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ;ΓΙΑ ΔΕΣΤΕ ΡΕ ΤΙ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ.ΓΙΑ ΔΕΣΤΕ ΠΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΠΟ ΦΤΩΧΙΑ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ.ΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΤΑ ΜΕΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΠΟΛΑΚΗΣ ΠΕΡΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ.ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΚΔΙΚΗΣΗ.ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΝΕΣΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΡΕΜΑΛΙΑ ΠΟΥ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΙΜΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΑΥΤΟ;ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΚΔΙΚΗΣΗ.(ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΘΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΑΥΤΟ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή