Τα προηγούμενα χρόνια χρειάζονταν σοβαρές (ανθρωπο)θυσίες για να θεμελιωθούν γερά τα θεμέλια των γεφυρών και να στεριώσουν τα έργα. Π.χ. Άρτα. Κι αυτό είναι η μία όψη του νομίσματος…
Η δεύτερη; Είναι η πραγματική και αφορά το δικό μας σύγχρονο γιοφύρι της…
Βέροιας, δωρεάς των αδελφών Κούσιου, ύψους περίπου 3 εκατ. ευρώ. Ουκ ολίγων…Όταν ακούς από συνεργάτη της δημάρχου (Καγκελίδης) ότι τελικά το συγκεκριμένο έργο θα χαθεί, κι ας είναι ίσως το μοναδικό στην Ελλάδα που έχει τη χρηματοδότηση έτοιμη (λόγω δωρεάς) και περιμένει την πρόοδό του. Όταν ακούς τον κ. Καγκελίδη να μιλά για αδικαιολόγητες καθυστερήσεις από την πλευρά των υπηρεσιών του δήμου, γεγονός που μαζί με άλλα ίσως σημάνει την οριστική παύση του, τι άλλο να πεις και να κάνει από το να φρίξεις; Πάμε ολοταχώς για παγκόσμια πατέντα διασπάθισης χρήματος… δωρεάς! Απίστευτο…
Επανερχόμενοι στο γιοφύρι της Άρτας, οι υπάρχουσες πληροφορίες της εποχής (17ος αιώνας) αναφέρουν ότι η χρηματοδότηση της κατασκευής του γεφυριού έγινε από έναν Αρτινό παντοπώλη, τον Ιωάννη Θιακογιάννη ή Γυφτοφάγο, ο οποίος είχε εμπορικές δραστηριότητες και είχε ενδιαφέρον για τη διάβαση του ποταμού Αράχθου από τα μουλάρια με τα φορτία του.
Συμπέρασμα; Για να ολοκληρωθεί ένα έργο στον τόπο αυτό, πρέπει έστω και ένας άνθρωπος να έχει συμφέρον…
Κώστας Παναγιωτίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου