Ή σταγόνα ή ωκεανός»: τρίτη έκδοση της ποιητικής συλλογής του Ηλία Τσέχου

Θερμής υποδοχής έτυχε η νέα - μετά από 2 χρόνια - ποιητική συλλογή του Ηλία Τσέχου «Ή σταγόνα ή ωκεανός», που έφτασε στην τρίτη έκδοσή της (εκδόσεις ούτις, Αθήνα 2011, ISBN 978-960-91959-6-6, τηλ. 210-9244747 & 6980-611141, e-mail: outisbooks@yahoo.gr).

Ενθαρρυμένος από την επαφή του με το αναγνωστικό κοινό, ο ποιητής εξομολογείται: «Ατενίζοντας την αναγνωσιμότητα της ποιητικής συλλογής «Ή σταγόνα ή ωκεανός», τόσο αισιόδοξα και τόσο θαρραλέα, στους ...

μαύρους καιρούς που διανύουμε, η χαρά της ποίησης είναι μεγάλη. Γιατί διαλύει το σύμπαν και το συναρμολογεί ταυτόχρονα. Γι' αυτό ας βρει τη φωνή του ο τόπος και ας βρούμε το σώμα μας στους δρόμους που αγωνίζεται η ψυχή μας για να κερδίσει τα χαμένα, φτύνοντας ξεπουλήματα και εκχωρήσεις».

Ο Παντελής Τσαλουχίδης, ιχνηλατώντας την ποιητική διαδρομή του Ηλία Τσέχου και ζωγραφίζοντας τη συλλογή «Ή σταγόνα ή ωκεανός», μας λέει: «Τα 40 καινούρια ποιήματα και τα 18 χαϊκού της συλλογής, φορές επιγραμματικά έως ελλειπτικά (ο Τσέχος έχει μακρά θητεία στο μινιμαλιστικό ποίημα), άλλες πάλι μεγαλύτερα μα ποτέ γιγαντιαία, καλύπτουν τα μικρά και τα μέγιστα της ανθρώπινης εμπειρίας και σκέψης.

Το Βέρμιο, οι αρχαίοι μύθοι και τάφοι, η ποντιακή παράδοση, οι άνθρωποι, τα ζώα και οι οξιές του φθινοπώρου, στροβιλίζονται σε έναν διονυσιακό χορό ανάμεσα στις παιώνιες της Κράστας, στο φαράγγι και στα σπήλαιά της, παρασέρνοντας ακόμα και τη συντακτική δομή του λόγου που συχνά τεντώνεται στα όριά της για να ακολουθήσει τον ποιητικό ρυθμό.

Σαν τον Σειληνό ο ποιητής συναιρεί στο ίδιο ποιητικό υποκείμενο τη χαρά της ζωής με την τραγική της όψη, που «υμίν άρειον μη γνώναι» καθώς αποκάλυψε στις ίδιες αυτές πλαγιές του Βερμίου ο Σειληνός στο βασιλιά Μίδα. Αυτό το παιχνίδι των αντιθέσεων που αντικατοπτρίζεται και στον τίτλο της συλλογής, υπογραμμίζει τον πρωτεϊκό χαρακτήρα της ποίησης του Τσέχου, με τις συνεχείς μεταμορφώσεις μορφής και περιεχομένου.

Πρωτέας και Σειληνός, σταγόνα ή ωκεανός, ο ποιητής δεν παύει πάντως να υπενθυμίζει ότι ''για όσα δεν αγαπήσαμε υπάρχει χρόνος''».

    Παρχάρε

Ανηφορώ στα ύψη

Αισθήσεις μόνον

Ουρανοί εισπνεόμενοι

Αρκείσαι στις φωτολουσίες

Να αποστέλλεσαι ανθέων στόλος

Ίχνη αγύριστα

 Ποιοι νόμοι σ' αθωώνουν ποίηση

Ποιοι σ' αναθεματίζουν

Τι τριγυρνάς παντού και μας λιγώνεις

Γνωρίζω πλέον οι θεοί τι κρύβουν

 Έτσι λογάριαζε η ζωή

Τις υψηλές κορφές της

Μη γκρεμιστούν, μη χαμηλώσουν

Κρίσεως τάφος

Για όσα δεν αγαπήσαμε υπάρχει χρόνος

Αν βρέχει

Κι αν πλημμυρίζει

Ο τάφος μου πάντα ν’ ανθίζει

Τις ευωδιές σας

Διαρκώς

(Από τη συλλογή: «Ή σταγόνα ή ωκεανός»)