Πραγματικά δεν έχει όρια αυτή η κρίση. Συζητούσαμε τις προάλλες με τις δύο ευειδείς κυρίες, που λάμπρυναν με την παρουσία τους την τελετή έναρξης του φεστιβάλ ταινιών. Τις ηθοποιούς Θάλεια Προκοπίου και τη Δήμητρα Στογιάννη. (Στη φωτογραφία με τον διευθυντή του φεστιβάλ Νίκο Κουτσογιάννη.) «Η κατάσταση στα τηλεοπτικά και τα θεατρικά πράγματα είναι ανησυχητική. Το ίδιο και στον κινηματογράφο», συμφώνησαν κι οι δύο. Η μεν πρώτη μας είπε ότι το χειμώνα θα παίξει σε θεατρική παράσταση που θα ανεβεί στη Νέα Υόρκη, ενώ η δεύτερη ότι θα συνεχίσει το ‘50-50’(μικρό ρόλο) και στη θεατρική παράσταση ‘Γελάμε με τα χάλια μας’ με σκηνοθέτη τον Χατζηπαναγιώτη.
«Πιστεύετε ότι στενεύουν τα όρια στη χώρα μας για έναν καλό ηθοποιό;» ρωτήσαμε πριν την τελετή έναρξης την ...
Προκοπίου.
«Κάθε χρόνο γίνονται αρκετές εξαιρετικές παραστάσεις. Θεωρώ όμως πως μας λείπουν κάποια πράγματα. Είναι απαράδεκτο να μην υπάρχει μια σκηνή, που να παίζεται μόνιμα αρχαία τραγωδία και να γίνεται έρευνα πάνω στο αρχαίο δράμα, γενικότερα. Όπως και να το κάνουμε είμαστε η χώρα που γέννησε το θέατρο. Επίσης απαράδεκτο θεωρώ πως το σπίτι που έμεινε η Μαρία Κάλλας στη Ελλάδα, ένα νεοκλασικό στην οδό Πατησίων 61, βρίσκεται εγκαταλελειμμένο και ετοιμόρροπο, χωρίς ούτε μια πινακίδα που να μαρτυρά ότι εκεί έζησε η μεγάλη Ελληνίδα…»
Τα είπαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση. Στην Ελλάδα γεννήθηκε ο κλασικός αθλητισμός, φυτοζωεί με την κατάσταση του ΣΕΓΑΣ. Στην Ελλάδα γεννήθηκε η δημοκρατία, κάθε μέρα τη σκοτώνουμε. Στην Ελλάδα γεννήθηκε και το θέατρο, πού θα πάει; Θα το κανονίσουμε κι αυτό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου