Ο κ. ΔΗΜΟΣ ΤΑΟΥΛΑΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΑΣ "ΑΡΩΜΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΣΤΗ ΝΔ"

Με αφορμή το παραπάνω δημοσίευμα μου γεννήθηκαν μερικές σκέψεις ως απλού πολίτη, που ζει μέσα στην παρηκμασμένη και πρακτικά πτωχευμένη Ελλάδα του 2011.

Η ερώτησή μου έγκειται στο εξής: Τελικά ποια είναι η ανανέωση που απαιτείται για να δει ο δύσμοιρος Έλληνας πολίτης μια αχτίδα φωτός στο σκοτάδι και τη φοβέρα που σκιάζουν την Ελλαδίτσα μας;

Ο Έλληνας έχει βιώσει την τελευταία τριετία και ιδίως τους τελευταίους 20 μήνες ένα πραγματικό δράμα. Μπροστά του έχουν ξετυλιχθεί ιστορίες διαφθοράς, ψευτιάς, πολιτικής ατιμίας, υποτέλειας έως και εσχάτης προδοσίας και ξεπουλήματος της χώρας από ανθρώπους, που υποτίθεται ότι έως τώρα αποτελούσαν την πολιτική μας ελίτ στα δύο μεγάλα κόμματα. Από ανθρώπους, οικογένειες, φατρίες, ολόκληρες τοπικές (και όχι μόνο) ομάδες ανθρώπων που υποστήριζαν πολιτικούς και πολιτικές σήψης, ρουσφετολογικές, συμφέροντος και είχαν κρεμαστεί στο άρμα κάποιων με βάση το συμφέρον. Η αναξιοκρατία μέσα στα...

κόμματα, η προώθηση, το ελληνικό μικροπολιτιλίκι και όλες αυτές οι συνήθειες με τις οποίες διαβρώθηκε ο Νεοέλληνας, ήταν πρακτικές και επινοήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, για να συντηρούν την πολιτική τους πελατεία και να εξασφαλίζουν την ψήφο τους. Ο Έλληνας έπεσε κορόιδο, εξαπατήθηκε, αλλοτριώθηκε, έγινε υποτελής των πολιτικών αυτών, των κομματικών μηχανισμών και το πλήρωσε ακριβά. Μια ολόκληρη κοινωνία γκρεμίστηκε από τις πολιτικές που και τα δύο αυτά κόμματα επέβαλλαν στον Έλληνα. Ώσπου έφτασε η ώρα της αποκάλυψης της αλήθειας, του ξεγυμνώματος απάντων μπροστά στην πραγματικότητα, εκεί όπου έπεσαν οι μάσκες ένθεν κι ένθεν και από το 2009 και τώρα, όπου και οι δύο πρωταγωνιστές του έργου εκτέθηκαν γυμνοί απέναντι στο έκπληκτο θύμα τους και κυνικοί όπως πάντα, συνέχισαν και συνεχίζουν απροκάλυπτα να κάνουν το ίδιο πράγμα: Μόνο που τώρα πια δεν μπορούν να κρυφτούν, αλλά και πάλι δεν τους ενδιαφέρει. Την ώρα που ο Έλληνας απλός πολίτης, αγανακτισμένος, εργάτης, υπάλληλος, αγρότης, νέος, φοιτητής, ζούσε το δικό του δράμα στο αποπνικτικό Σύνταγμα, μέσα στη Βουλή παιζόταν το ίδιο έργο, αυτό που παίζεται σε επανάληψη 30 ολόκληρα χρόνια.

Απλά εδώ ρωτώ:

Υπάρχει κανείς που να μην πιστεύει ότι αν Κυβέρνηση δεν ήταν οι μεν, αλλά οι δε, απλά οι ρόλοι θα είχαν αντιστραφεί;

Υπάρχει κανείς που να μην πιστεύει ότι οι βουλευτές της πλειοψηφίας που στήριξαν αυτήν την πράξη μειοδοσίας, αν ήταν αντιπολίτευση θα ψήφιζαν ακριβώς το αντίθετο και τανάπαλιν;

Ξαφνικά οι δε έγιναν κόμμα αντίστασης με παράσταση εξουσίας, ενώ πριν μόλις δύο χρόνια είχαν βουλιάξει στη διαφθορά των στελεχών τους, που μπορεί μεν οι προανακριτικές επιτροπές να ξέχασαν, όχι όμως και ο Έλληνας πολίτης;

Αυτό που τελικά γυρίζει και βουίζει μέσα στο μυαλό μου είναι το εξής απλό: Μπορούν κάποιοι νέοι άνθρωποι, όταν είναι γαλβανισμένοι και μεγαλωμένοι σε κομματικά τσαρδάκια με συγκεκριμένη νοοτροπία, να εξυπηρετήσουν κάτι καινούριο, αυθύπαρκτο, μια πολιτική ιδεολογία ανεξαρτησίας, εθνικής υπερηφάνειας και εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντός μας;

Τελικά είναι τα νέα πρόσωπα και τα νέα ονόματα που ακούμε, αυτά που θα κάνουν τη διαφορά ή τα νέα πρόσωπα, που θα ευαγγελίζονται όμως νέες, φρέσκες ιδέες, πολιτικές και κυρίως οι άνθρωποι που θα έχουν τα κότσια να σταθούν απέναντι στον καθρέπτη τους και στην Ιστορία και να πάρουν την ευθύνη πάνω τους;

Εν κατακλείδι αρκεί στη χώρα μας να δώσει τις τύχες της σε μια στρατιά νέων, άφθαρτων πολιτικών, που αποπνέουν όμως την οσμή της παλαιοκομματικής κοπής, που έχει ποτίσει το πετσί τους στους οργανισμούς που αυτοί τόσα χρόνια έχουν ανδρωθεί;; Αλλάζει τελικά τίποτε μ' αυτούς τους ανθρώπους ή άλλαξε μέσα σε δύο χρόνια;; Αυτούς θέλουμε;; Πάλι τα ίδια θα κάνουμε ;; Πάλι το ίδιο έργο θα δούμε ;; Πάλι το ίδιο λάθος θα κάνουμε ;;

Αυτά πρέπει να απαντήσουμε όλοι μας πολύ πριν πάμε στις κάλπες τον επόμενο Σεπτέμβριο ή οποτεδήποτε άλλοτε, το οποίο πολύ σύντομα θα συμβεί.

Η Ιστορία αλλάζει από την τέφρα των ανθρώπων που πυρπολήθηκαν και όχι από τους εμπρηστές τους!!!