Ερωτήσεις που δεν απαντώνται!

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ.

Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του.

Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει;

Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.

Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά...

- Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.

- Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.

- Οι ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.

Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος.

Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:

Ερώτηση 1. Πώς γίνεται, ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2. Πώς γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;

Ερώτηση 3. Πώς γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% τη στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

Ερώτηση 4. Πώς γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο να πληρώνεται με 2.000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτηση 5. Πώς γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;

(Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στη Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:

α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου ως ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ το μήνα μισθό!

β) Μετά τρεις μήνες στη δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!

γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με τη γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.

δ) Τώρα είναι άνεργος (με τη δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1.700 ευρώ το μήνα!)

Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13,5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κ.λπ., κ.λπ.) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 7. Πώς γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;

Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;

Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Και μια ιστορία…

Εδώ είναι που κολλάει η κρίση που λέγαμε παλιά ότι έπληξε ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο. Ο καιρός περνά, άσχημα, ώσπου έρχεται κάποιος τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού. Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ. Ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει 100 ευρώ. Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και το πάει στον τσοπάνη που τον εφοδιάζει με κρέατα. Ο τσοπάνης με τη σειρά του το πάει στο βενζινοπώλη κι αυτός με τη σειρά του στην πόρνη του χωριού που της χρωστάει κάποιες ώρες που πέρασαν μαζί. Εκείνη με τη σειρά της το πάει στο ξενοδόχο, που του χρωστούσε από τις κρατήσεις δωματίου για τους πελάτες της. Μόλις άφησε η επί χρήμασι εκδιδόμενη το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, κατέβηκε ο τουρίστας και λέει στον ξενοδόχο ότι άλλαξε γνώμη και θα φύγει. Ο ξενοδόχος του έδωσε πίσω τα 100 ευρώ. Κανείς δεν κέρδισε, κανείς δεν έχασε, δεν υπήρξε εισόδημα και όλα τα χρέη ξεπληρώθηκαν!

Τι μάθαμε από αυτή την ιστορία: Δεν είναι απαραίτητα το άγριο κυνήγι του κέρδους, το άγχος, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η ανεργία, η αλληλοεξόντωση, η φτώχια όταν το χρήμα κυκλοφορεί σωστά. Τόσο απλό είναι. Μόνο που οι κυβερνήσεις μετατρέπουν το χρήμα σε εμπόρευμα, το δίνουν στους εμπόρους-τραπεζίτες και αυτοί μας βάζουν και τρέχουμε. Ο ξενοδόχος, οι χωριανοί ακόμη και η πόρνη συνεισφέρουν. Το ρόλο του τροφοδότη-τουρίστα έπρεπε να παίζουν οι τράπεζες και το κράτος. Αυτοί όμως αντί να τροφοδοτούν με χρήμα την αγορά, αφαιρούν. Ξαναψηφίστε τους!