Μόλις εδώ κι ένα χρόνο (με το άρθρο 24 του Ν. 5085/2024) καθιερώθηκε και στην Ελλάδα να τιμάται η "Πανελλήνια Ημέρα Φιλάθλου" την 1η Φεβρουαρίου κάθε χρόνο. Ήταν μια σωστή πρωτοβουλία, δίνοντας το αναγκαίο μήνυμα στα εκατομμύρια λάτρεις του ποδοσφαίρου και των άλλων αθλημάτων, να μπορούν να πηγαίνουν στα διάφορα γήπεδα οι ίδιοι, με τις οικογένειες και τα παιδιά τους, να απολαμβάνουν το θέαμα, να χειροκροτούν τους αθλητές και το αποτέλεσμα, ακόμη και τον αντίπαλο όταν είναι καλύτερος!
Στην Ελλάδα βέβαια, υπάρχουν έντονα ακόμη τα συναισθήματα "οπαδισμού", που είναι πέρα για πέρα λάθος. Σ' αυτό βεβαίως φταίει και η Πολιτεία, πολλές φορές και η ίδια η Αστυνομία, οι παράγοντες των ΠΑΕ κλπ. με συνέπεια να βλέπουμε φαινόμενα "χουλιγκανισμού" με τους διαφόρους "νεαρούς" ντυμένους με μαύρα, με κράνη, λοστούς, σιδερογροθιές, ξύλα, πέτρες κλπ, να σπάνε, να καίνε, να ρημάζουν, να χτυπάν, ακόμα και να μαχαιρώνουν και να αφαιρούν Ζωές......
Για τόσο φανατισμό μιλάμε!
Οι μεγαλύτεροι, θυμόμαστε πανέμορφες εικόνες σε γήπεδα ποδοσφαίρου, όπου οι φίλαθλοι καθόταν ανάμικτα χωρίς διαχωρισμούς με σιδερένια κάγκελα σε "θύρες" και ..."παράθυρα". Και -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- δεν συνέβαινε το παραμικρό στους αγωνιστικούς χώρους και στις κερκίδες. Υπήρχαν πάντα φίλαθλοι και των δύο ομάδων στις κερκίδες. Και πέρα από τη συνήθη καζούρα ή τις πλάκες που γινόταν μεταξύ τους, ΟΛΟΙ έφευγαν φίλοι και αγκαλιασμένοι. Κι όλη η εβδομάδα που ακολουθούσε, σ' αυτό το Φίλαθλο πνεύμα κινούνταν.
Μετά όμως ( κάπου το '80) την ίδρυση των ΠΑΕ, των ΚΑΕ κλπ. ο αθλητισμός άρχισε να παίρνει άλλη μορφή. Επαγγελματική= οικονομική. Κι όπου μπει το άτιμο το χρήμα, τα γ@.....ει όλα!
Η μητέρα του ποδοσφαίρου Αγγλία, μετά τα θλιβερά επεισόδια του 1985 στο γήπεδο "Χέϊζελ" που προκάλεσαν τον θάνατο πολλών φιλάθλων, με σιδηρούς Νόμους της "Σιδηράς Κυρίας-Θάτσερ", κατάφερε και εξαφάνισε το φαινόμενο. Κανένας δεν τολμάει πλέον να διανοηθεί να βιαιοπραγήσει ή να πετάξει αντικείμενα, βεγγαλικά, αναπτήρες, μπουκάλια, ...τούβλα κλπ. στους αγωνιστικούς χώρους. Εκεί υπάρχει και ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ. "Dura Lex sed Lex" 😊 σκληρός νόμος, αλλά Νόμος), όπως έλεγαν και οι Λατίνοι.
Καλή επομένως και η δική μας καθιέρωση της "Ημέρας Φιλάθλου", αλλά οφείλουμε να γίνουμε επιτέλους όλοι μας σωστοί ΦΙΛΑΘΛΟΙ και όχι οπαδοί των Ομάδων που αγαπάμε ο καθένας. Και να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον άλλο που τυχαίνει και αγαπάει κάποια άλλη Ομάδα, με σεβασμό, αξιοπρέπεια, ανθρωπιά και πάντα μέσα στα αθλητικά πλαίσια. Τίποτα παραπάνω και τίποτε παρακάτω. Στο χέρι μας είναι.
Το σύνθημα "ΟΧΙ ΒΙΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ" είναι τόσο καλό και οφείλουμε όλοι μας να το κάνουμε συνεχώς πράξη.
......
Υ.Γ. Αυτό το διάστημα που κάτι προσπαθώ να καταγράψω για την ιστορία του ποδοσφαίρου της Ποδοσφαιρομάνας ΝΑΟΥΣΑΣ, ζητώντας από όλους σας σχετικό υλικό (φωτογραφίες, μαρτυρίες, αποκόμματα εφημερίδων κλπ), ο καλός φίλος Φίλιππος Κάρτας μου εμπιστεύτηκε μια παλιά φωτογραφία (κάπου της δεκαετίας του '60 θα είναι !), όπου οι κερκίδες του γηπέδου της Νάουσας είναι ασφυκτικά γεμάτες με φιλάθλους της "Ναουσάρας". Διακρίνω επίσης με χαρά, ότι σχεδόν άπαντες οι ενήλικοι -μετά το μεσημεριανό φαγητό- πήγαιναν στο γήπεδο φορώντας και πάλι τα κοστούμια και τις γραβάτες τους, όπως δηλ. έβγαιναν τα πρωϊνά της Κυριακής ....στη βόλτα, ενώ μπροστά διακρίνουμε και τα δυό φανταράκια του "502" Τάγματος Πεζικού στον Άγιο-Νικόλα, να χαίρονται με τα χέρια ανοιχτά, αλλά και με τις στολές "εξόδου" τους (....πού τότε να τους επιτραπεί έξοδος με "πολιτικά"😉. Τα πιτσιρίκια φυσικά, κολλημένα μπροστά στα σιδερένια κάγκελα, κινδυνεύοντας να...... τσαλαπατηθούν απ' τους πανηγυρισμούς των μεγάλων, μόλις έμπαινε κανένα γκολ !!
Άλλες εποχές. Χρόνια ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου