Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2024

Τιμήθηκε από τον δήμο Θεσσαλονίκης ο Διονύσης Σαββόπουλος


Την Παρασκευή 28η Οκτωβρίου, όπως αναφέρει ο Κώστας Μπλιάτκας, στο δημαρχιακό μέγαρο Θεσσαλονίκης τιμήθηκε ο κορυφαίος τροβαδούρος Διονύσης Σαββόπουλος με το Αργυρό Μετάλλιο της πόλης από την δημοτική αρχή. Σας μεταφέρω απόσπασμα από τη συνέντευξη που μας παραχώρησε για το ΒΗΜΑ  της περασμένης Κυριακής. 

Υπάρχουν στιγμές από τη ζωή σας στην πόλη που σας έχουν σημαδέψει; 

Στιγμές; Ολόκληρη ζωή έζησα εκεί μέχρι τα 19 μου. Όπου και να βρίσκομαι κουβαλάω πάντα μέσα μου τη γειτονιά μου στην οδό Ζάννα στην Σαλαμίνα, το Νίκο Παπάζογλου που ερχόταν να δει τα ξαδερφάκια του, το 12ο δημοτικό σχολείο ψηλά στην Πέτρου Συνδίκα, το Ε΄ γυμνάσιο αρρένων απέναντι από την εκκλησία της Αναλήψεως, τους συμμαθητές μου, τους δασκάλους μου…

Μιλάτε με τους εξαίρετους εκδρομείς του εξήντα, τους παιδικούς σας φίλους όπως ο Τάκης ο Σιμώτας, ο Μπάμπης- «που έχει πιει» - Καλλιπολίτης και άλλοι συμμαθητές από το θρυλικό Πέμπτο γυμνάσιο; Τι συζητάτε; Τι απέμεινε από τη Θεσσαλονίκη εκείνης της παρέας και τι χάθηκε για πάντα; 

Τίποτα δε χάθηκε. Μερικά στέκια μόνο. Ενθουσιαζόμαστε κάθε φορά που ανταμώνουμε όταν ανεβαίνω επάνω. Τα ίδια λέμε όπως και τότε, αλλά τσακωνόμαστε λιγότερο για τα πολιτικά. Δηλαδή όταν πάει να στραβώσει η κουβέντα, γυρίζουμε το πρόσωπο προς άλλη κατεύθυνση για ν΄αποφύγουμε τον καβγά, ενώ παλιά μπορεί και να το ξημερώναμε. Επίσης όταν περνάει κάτι ενδιαφέρον από μπροστά μας, συνεννοούμαστε με τα μάτια και δε χρειάζεται να πούμε τίποτε πια.

 Παραμένετε πάντα δημότης Θεσσαλονίκης και είπατε πριν από πολλά χρόνια ότι τα τραγούδια σας «μόνο Σαλονικιός θα τα έγραφε». Έχετε ακόμα αυτή την πεποίθηση; Η Αθήνα όπου ζείτε σχεδόν έξι δεκαετίες δεν έβαλε ένα χεράκι; 

«Στην Αθήνα βέβαια έκανα δίσκους, σταδιοδρομία, οικογένεια. Αλλά γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα μέσα στην πνευματική της ατμόσφαιρα. Μεγάλωσα διαβάζοντας και συναναστρεφόμενος τον Αλέξη Ασλάνογλου, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τον Μανώλη Αναγνωστάκη, τον Γιώργο Ιωάννου, τον Νίκο-Γαβριήλ Πεντζίκη. Είμαι μαθητής αυτής της σχολής, σ΄αυτήν θέλω να ανήκω και σαν μαθητής αυτής της σχολής άσκησα την όποια επιρροή μου στο ελληνικό τραγούδι και στους νεότερους.»

Ο Δήμος και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης τιμά τον Θεσσαλονικιό δημιουργό για την πολύ σημαντική προσφορά του  στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό αλλά και την ιδιαίτερη συμβολή του στην ανάδειξη της πόλης  μέσα από τα τραγούδια και τις δημόσιες παρεμβάσεις του.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου