Νωρίς μας άφησε ο Κώστας. Το καλύτερο του ήταν όταν έρχονταν ο κουμπάρος του στην εφημερίδα και έλεγαν τα ποδοσφαιρικά τους. Πέρασε ένα δράμα μέσα στην σιωπή. Δεν έλεγε άλλωστε πολλά. Λιγομίλητος, ποτέ δεν μου είπε να γράψω κάτι για κανέναν. Η αλληλοεκτίμηση χάθηκε σωματικά με την κοίμηση του, μα η θύμηση του πάντα θα παραμένει ζωντανή.Στα εννιάμερα της Παναγίας. Ο Κώστας δεν λύγισε ποτέ για την εφημερίδα, ήταν η ζωή του. Μεγάλωσε μέσα στον τσίγκο, το χαρτί και το μελάνι. Γνώρισε καλές εποχές και στάθηκε μετριοπαθής.Γνώρισε δύσκολες εποχές και δεν λύγισε. Οι καημοί και οι αγάπες τα παιδιά του. Ο Κώστας μετεστάθει στη αιώνια ζωή, πηγαίνοντας να βρει την Άννα και τον Πέτρο. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ξεχάσω την θέση του στον γκισέ της ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ διορθώνοντας κείμενα και φροντίζοντας για τις διαφημίσεις και.τις συνδρομές. Έκανα τηλεοπτικές εκπομπές στο studio . Οι.ΑΝΑ...κρίσεις έδωσαν το δικό τους στίγμα στην εφημερίδα. Ποτέ δεν μου είπε ποιον να καλέσω. Τον Κώστα θα τον μνημονεύω κάθε μέρα της ζωής μου. Το αξίζει. Όπως τότε που τον γνώρισα τον Αύγουστο του 2016 και μαζί με τον Πέτρο μου έδειξαν εμπιστοσύνη. Καλό παράδεισο φίλε.
Υ.Γ Ήταν στο Νοσοκομείο λίγες βδομάδες πριν φύγει από την επίγεια ζωή. Μιλούσαμε τακτικά. Με ενοχλεί Θόδωρε που δεν μπορώ ούτε καν νερό δεν μπορώ να πιω". Κοιμήθηκες φίλε. Το σίγουρο είναι θα σε περιμένει ένας τόπος όπου δεν υπάρχει πόνος, λύπη και στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου