Το ολοκαύτωμα της Κατράνιτσας, στις 24 Απριλίου του 1944, άφησε πίσω του, αναλογικά, τον δεύτερο τόπο μαρτυρίου των ναζί και των συνεργατών τους, μετά τα Καλάβρυτα. Από τους 331 μάρτυρες του, τα 159 ήταν παιδιά. Μοναδικό το πρώτο ψηφιδωτό από το άναμμα των ψυχών, ως θυσία στον Κύριο, στον διπλανό αχυρώνα. Μέρος της τριλογίας που επιμελείται ο σύλλογος των θυμάτων , "Ιερή Μνήμη". Χθες το πρωί στα εγκαίνια του, φίλησα τα ευλογημένα οστά ενός μωρού με ίχνη από το σπασμένο του κρανίο. Συγκίνηση και από τον ,από στήθους, λόγο του Θεοφάνη Μαλκίδη. Το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων από τα αίσχη των SS δεν έχει κλείσει ποτέ. Δεν ξεχνούμε. Στην μνήμη των μαρτύρων 331 νεκρών μας.
Υ.Γ Σε τούτο τον αχυρώνα της φωτογραφίας μαρτύρησε ο παππούς μου Θόδωρος Ελευθεριάδης. Ετών 52. Ένας απλός άνθρωπος που ήρθε διωγμένος από τους Τούρκους από την Απολλωνιάδα της Μικράς Ασίας, μαζί με την γιαγιά μου Δέσποινα. Οι ναζί δεν άφησαν παρά βδομάδες μετά να θάψουν τα πτώματα των νεκρών οι συγγενείς τους" Βρήκα μόνο λίγα του οστά, και μια μισοκαμμενη του ταυτότητα να θάψω" μου διηγούνταν ο πατέρας μου. Συναντήθηκαν το 2017 στους ουρανούς. Όλη η οικογένεια. Ο Θόδωρος, η Δέσποινα, η Φωτεινή, ο Παναγιώτης και ο Χρήστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου