Πρωί Παρασκευής στον πεζόδρομο της Βέροιας. Ένας άντρας με το σκυλάκι του αγκαλιά περιμένει υπομονετικά έξω από το κτηνιατρείο. " Τι πάθατε;" τον ρωτάω, καλημερίζοντας τους. "Περιμένουμε να κουρευτεί" η απάντηση του. "Είναι 15 χρόνων και δεν βλέπει " συνεχίζει ο κύριος που είναι τα μάτια, μα και η ψυχή του γερασμένου του φίλου. "Και εγώ έχω έναν σκύλο που έκλεισε τα 14. Να τον χαίρεστε" του απαντώ και συνεχίζω για να στρίψω στην Ιπποκράτους. Αυτή η μοναδική φιλία που μόνο με ένα σκυλί μπορείς να νοιώσεις αποδεικνύει περίτρανα ότι είχαν δίκιο οι ΠΥΞ ΛΑΞ όταν τραγούδησαν " οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο". Οι γονείς με μικρά παιδιά. Πάρτε ένα σκυλάκι από τις φιλοζωικές της Ημαθίας. Και ζήστε μαζί του. Είναι βέβαιο ότι θα δώσει και στα παιδιά σας και σε σας αυτή την υπέροχη αίσθηση που ένοιωσα όταν είδα τον άντρα με το ηλικιωμένο, τυφλό, σκυλάκι στην αγκαλιά του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου