Κηδεύτηκε η Ηγουμένη του Προδρόμου Νάουσας, μακαριστή γερόντισσα Μεθοδία

 

Την Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου το μεσημέρι τελέστηκε στο Kαθολικό της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Ναούσης, τηρουμένων των προβλεπομένων υγειονομικών μέτρων, η εξόδιος ακολουθία της μακαριστής Καθηγουμένης της Μονής, Μεθοδίας Μοναχής, η οποία εκοιμήθη την 31η Ιανουαρίου στο Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης. 

 

Σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό τελέστηκε η νεκρώσιμος ακολουθία εις μοναχούς προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, συμπαραστατουμένου από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιο, ο οποίος συνδεόταν με τη μακαριστή Γερόντισσα από την εποχή που υπηρετούσε ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας. 

 

Συνεπείᾳ της νοσήσεως της μακαριστής Γερόντισσας εκ του Covid-19, η ακολουθία, τελέστηκε κεκλεισμένων των θυρών και με τη συμμετοχή μόνον των κατά σάρκα συγγενών της μακαριστής Γερόντισσας και αντιπροσωπειών μοναζουσών από τις Ιερές Μονές Τιμίου Προδρόμου Σερρών, Αρχαγγέλου Μιχαήλ Θάσου, Παναγίας Οδηγητρίας Πορταριάς, Παναγίας Γλυκοφιλούσας Ραψάνης, Τιμίου Σταυρού Μαψού Κορινθίας, Παναγίας Ολυμπιώτισσας Ελασσόνας, Παναγίας Φανερωμένης Καστοριάς, Αγίας Κυριακής Λουτρού Ημαθίας, Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Μουτσιάλης και των Αγίων Πάντων Βεργίνης.

 

Το σκήνωμά της ενεταφιάσθη και θα αναπαύεται στον αὐλειο χώρο της Μονής, η οποία επαναλειτούργησε, μετά από πέντε δεκαετίες, με την έλευση της μακαριστἠς Γερόντισσας και της συνοδείας της πριν από  27 χρόνια.

 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στον επικήδειο λόγο του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σός εἰμί ἐγώ, σῶσόν με ὅτι τά δικαιώματά σου ἐξεζήτησα».

Προπέμπουμε μέ συνοχή καρδίας καί τήν κατ᾽ ἄνθρωπον ὀδύ­νη τή μακαριστή Γερόντισσα Μεθοδία στή μακαρία ὁδό στήν ὁποία πο­ρεύ­­εται σήμερα. Τήν προ­πέμπου­με ἐπαναλαμβάνοντας προ­σευ­χητικά τόν στίχο τοῦ προφη­τάνακτος καί ψαλμωδοῦ Δαβίδ, τόν ὁποῖο καί ἐκείνη ἐπαναλάμ­βανε. «Σός εἰμί ἐγώ, σῶσόν με ὅτι τά δικαιώματά σου ἐξεζήτησα».

Ὄντως ἐξεζήτησε τά δικαιώματα τοῦ Θεοῦ ἀπό τή νεανική της ἡλι­κία καί ἔθεσε ὡς στόχο καί ὡς σκο­πό τῆς ζωῆς της νά τά τηρεῖ καί νά τά ἐφαρμόζει μέσα στήν ὑπακοή τῆς μοναχικῆς ζωῆς καί στήν ὑπο­ταγή τοῦ μακαριστοῦ καί ὁσίου Γέ­ρο­ντός της, Γέροντος Ἐφραίμ τοῦ Φιλοθεΐτου καί Ἀριζονίτου, καί τῆς μακαριστῆς Γερόντισσας τῆς Μο­νῆς τῆς μετανοίας της, τῆς Πανα­γίας τῆς Ὁδηγητρίας Πορ­τα­ριᾶς, ὅπου ἔλαβε τό μοναχικό σχῆμα καί τό ὄνομα μιᾶς συγχρό­νου ὁσίας, πού καταγόταν ἀπό τήν πατρίδα της, τῆς ὁσίας Μεθοδίας τῆς ἐν Κι­μώλῳ.

Ἀπό ἐκεῖ μετεφυτεύθη ἡ μακαρι­στή Γερόντισσα πρίν ἀπό 27 χρόνια ἐδῶ, στή Νάουσα, στήν ἱστορική Μο­νή τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἡ ὁποία παρέμενε ἐπί πέντε δεκαε­τίες κλειστή, γιά νά τῆς δώσει νέα πνοή καί νέα ζωή. Ἡ ἔλευσή της ἦταν καρπός τῆς ὑπακοῆς της, για­τί ἡ ἀείμνηστη Γερόντισσα τήν ὑπα­­κοή ἐπεδίωκε πάντα, ὄχι τά ἀξιώματα. Ἀπό ὑπακοή ἦλθε ἐδῶ, ὑπακοή στόν Γέροντά της, ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὑπακοή ἔκανε ἀναλαμβά­νοντας τό ἔργο τῆς ἀνακαινίσεως καί στελεχώσεως τῆς Μονῆς  καί τό βάρος τῆς ἡγουμενίας μέ ἀγάπη καί αὐταπάρνηση.

Μέ ταπείνωση, ὑπομονή καί ὑπα­κοή διακόνησε ὅλα αὐτά τά χρόνια ὑπό τή σκέπη τοῦ τιμίου Προδρό­μου, καθοδηγώντας καί τίς ἄλλες ἀδελφές στή μοναχική πολιτεία μέ τήν ἄσκηση καί τήν προσευχή, πού αὐξάνει στήν ψυχή τοῦ κάθε μο­να­χοῦ, καί αὔξησε καί στή δική της ψυχή τήν ἀγάπη γιά τόν Χριστό, χάριν τοῦ ὁποίου ἐγκατέλειψε τά πάντα καί στόν ὁποῖο ἀφοσιώθηκε ψυχῇ τε καί σώματι, ὥστε νά μπο­ρεῖ «ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ» νά ἐπαναλαμβάνει τήν ἱκεσία τοῦ ψαλμωδοῦ «σός εἰμί ἐγώ, σῶσον με ὅτι τά δικαιώματά σου ἐξεζήτησα», ἐπικαλούμενη τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ παρέδωσε καί τήν ἁγνή ψυχή της, βαδίζοντας ἤδη τό τελευταῖο τμῆμα τῆς μακα­ρίας ὁδοῦ, γιά νά φθάσει στόν Νυμ­φίο της Χριστό καί νά δεῖ καί ἐκεί­νη αὐτό πού εἶδε σήμερα ὁ πρεσβύ­της Συμεών, νά δεῖ «τό σωτήριον», νά δεῖ τόν Σωτήρα της,  τόν ὁποῖο «ἐπε­­πό­θησεν ἡ ψυχή» της ἀπό νεό­τητός της. Διότι αὐτή τή μακα­ρία ὁδό πρός συνάντησή του βά­διζε ἡ μα­καριστή Γερό­ντισσα ἀπό τή στιγμή πού ἀποφάσισε νά νε­κρώ­σει «τόν παλαιόν ἄνθρωπον» καί νά ζήσει νεκρή διά τόν κόσμον, ζῶσα ὅμως ἐν Χριστῷ, ἐνδεδυμένη τό μοναχικό ἔνδυμα καί ἀγωνιζό­με­νη νά ἐκπληρώνει καθημερινά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καί ὅπως καί ἡ ἴδια ἀφηγεῖτο πρόσφατα, εἶχε δεῖ, πρίν νά γίνει μοναχή τόν ἅγιο Ἰω­άννη τόν Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος τῆς ἔδωσε ἕνα κλειδί καί τῆς εἶπε «ἔρχου καί ἴδε». 

Ὁ Θεός εὐδόκησε ἡ κουρά της νά γίνει τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἑορ­­τάζει τόν με­γάλο αὐτόν ἀσκητή ἱεράρχη της, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. 

Καί ἴσως καί τώρα, λίγες ἡμέρες μετά τήν ἑορτή του, αὐτός νά τήν κάλε­σε γιά νά δεῖ καί νά ἀπολαύσει «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσεν καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώ­που οὐκ ἀνέ­βη», ὅλα ὅσα «ἡτοί­μασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐ­τόν». 

Ἡ μακαριστή Γερόντισσα Μεθο­δία ἀγάπησε τόν Θεό ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί τῆς καρδίας της, καί γι᾽ αὐτό ἐλπίζουμε καί εὐχόμεθα νά ἀκούσει ἀπό τόν Κύριό μας τώρα τό «ἔρχου καί ἴδε» καί νά ἀπολαύσει τά ἀγαθά τῆς αἰωνίου ζωῆς, διά πρε­σβει­ῶν τοῦ τιμίου Προδρόμου, τόν ὁποῖο μέ πιστότητα καί ἀφο­σίω­ση διηκόνησε ἐπί τόσα χρόνια, καί τῆς προστάτιδός της, ὁσίας Με­θοδίας τῆς ἐν Κιμώλῳ, καί ὁ Θεός νά πα­ρηγορήσει καί νά στηρίξει τίς ψυ­χές τῶν ἀδελφῶν πού στερήθη­καν τήν πνευματική τους μητέρα καί Γερόντισσα καί τίς ψυχές τῶν κατά σάρκα συγγενῶν καί οἰκείων της.