Επειδή η ιστορία δεν γράφεται με "φήμες", "δημοσιεύματα" και με εικοτολογίες, η σημερινή ανακοίνωση των νέων αντιδημάρχων του δημάρχου Νάουσας, Νικόλα Καρανικόλα, έδωσε τέλος στα "σενάρια" που ακούστηκαν και γράφτηκαν για τον πρώην πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Νάουσας, επί δημαρχίας Νίκου Κουτσογιάννη, Γιάννη Παρθενόπουλο. Δεν πρόκειται να μπω σε "δίκη προθέσεων". Από τέτοιες έχουμε χορτάσει στο παρελθόν. Η ιστορία γράφεται με αποφάσεις και όχι με υποθέσεις. Ο καθένας εκ των αιρετών κρίνεται φυσικά από την ιστορία και τους συνδημότες του. Προσωπική μου άποψη, διαχρονικά εκφρασμένη, είναι ότι ο δημοτικός σύμβουλος εκλέγεται με παράταξη και αν διαφωνεί μαζί της οφείλει να παραδίδει την έδρα του σε αυτή. Προφανώς η πολιτική όμως μάλλον έχει ξεπεράσει τέτοιες απόψεις. Με τον Γιάννη Παρθενόπουλο, πολλές φορές έχω διαφωνήσει, αλλά και πολλές φορές έχω συμφωνήσει στην άσκηση των καθηκόντων του, τόσο ως δημοτικού συμβούλου, την πρώτη τετραετία με την Ίλια Ιωσηφίδου και την δεύτερη πενταετία με τον Νίκο Κουτσογιάννη. Δεν μπορώ όμως να μην του αναγνωρίσω το στοιχείο της εντιμότητας και ότι μένει πιστός σε αυτά που πρεσβεύει. Δεν μπορεί λοιπόν κανείς να τον "σταυρώνει" από τη μια και από την άλλη να "δοξάζει" άλλες επιλογές που ανεξαρτητοποιήθηκαν στο πρόσφατο και όχι μόνο παρελθόν. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα το γράψω. Η προσδοκία για ένα ενωμένο δημοτικό συμβούλιο, στο οποίο θα προέχει το κοινό συμφέρον του τόπου, σε κρίσιμα ζητήματα και όχι το παραταξιακό όφελος, αποτελεί θέση αρχής για μένα. Ήλπιζα και ελπίζω ότι θα αξιοποιηθούν ικανά πρόσωπα από όλο το δημοτικό πολιτικό δυναμικό του παρόντος δημοτικού συμβουλίου. Κανείς δεν περισσεύει. Ένθεν, κακείθεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου