Θυμάμαι το μαγαζάκι του με τα είδη νεωτερισμούς, τις κάλτσες και τις υπέροχες κολώνιες που ανακάτευε για να σου δώσει στο πλαστικό μπουκαλάκι το άρωμα της αρεσκείας σου. Πόσο μου άρεσε το λεμόνι, πιτσιρίκος, κάπου εκεί στις αρχές των 70ς. Ο Γιάννης Δημητριάδης μας έφυγε στα 82 του χρόνια, για να βρει εκεί ψηλά την Ελένη του, που τόσο αγαπούσε. Και όλους τους εμπόρους μιας Νάουσας που εσφυζε από ζωή και δουλειά. Ο Γιαννάκης μας, δεν είναι πια κοντά μας. Πάντα θα τον θυμάμαι για την στήριξη που παρείχε στον Εμπορικό Σύλλογο Νάουσας. Καλό παράδεισο φίλε. Θα μας λείψεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου