Μια σακούλα...αναμνήσεις, μου έστειλε το πρωί ο καλός μου φίλος Βασίλης Καρανάτσιος. "Την βρήκα στο δωμάτιο της μητέρας μου" μου έγραψε. Συγκινήθηκα. Για την αείμνηστη Κατίνα του, για τον αείμνηστο Παναγιώτη μου. Πάνε τέσσερα χρόνια που έφυγε ο πατέρας μου. Αύριο Σάββατο στις 11 θα του κάνουμε ένα τρισάγιο στον τάφο του, στο κοιμητήριο της Νάουσας. Δημιούργημα και αγάπη του το μαγαζί μας. Έμεινε από την αρχή του, μέχρι το τέλος του, τον Οκτώβριο του 2010 με το όνομα του "Παναγιώτης". Kάποια στιγμή είπαμε να το...εκμοντερνίσουμε λίγο. Και έβαλα το Ελευθεριάδης shoes. Με δυο μεγάλες εταιρείες της εποχής, την Boxer που κρατάει γερά από τους απογόνους την αείμνηστης Μίνας Φειδά και την Elite που ετελεύτησε τον βίο της, όταν γιγαντώθηκε με αποτέλεσμα να σκάσει ως φούσκα. Τι να θυμηθώ από το μαγαζί στην Ζαφειράκη 14, με τηλέφωνο το 26622. Τις καλές εποχές που κατέβαινα Θεσσαλονίκη και έφερνα Μ. Πέμπτη 100 ζευγάρια παιδικά παπούτσια, που δεν προλαβαίναμε να τα αφήσουμε στο πάτωμα και εξαφανίζονταν από τους πελάτες. Θύμαμαι μια μέρα τον πατέρα μου (Χριστούγεννα κοντά ήταν) να φωνάζει "κλείστε τις πόρτες". Τόσος κόσμος είχε μπει, που δεν χωρούσε άλλους. Πόσοι οι συνεργάτες μας στην Θεσσαλονίκη. Με πρώτο τον Ηλία Σταμπολίδη, με τα εξαιρετικά ανδρικά του παπούτσια, με την επωνυμία ΑΝΤΑΙΟΣ. Την "Ηλέκτρα" του Τσαγκαλίδη, τις γυναικείες γόβες του Σταύρου Καμπουρλάζου. Πέρασαν τόσα χρόνια. Καλά, αλλά και κακά. Στο μαγαζί του "Παναγιώτη" μεγάλωσα. Θυμάμαι που γυρνούσα από το Λύκειο το απόγευμα κατά τις 7,30 και έμπαινα στο μαγαζί να βοηθήσω. Αύριο θα του πω του μάστρο Παναγιώτη, τα χαιρετίσματα από την κυρα Κατίνα. Σίγουρα κάπου εκεί πάνω θα συναντιούνται, στην αγκαλιά του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου