Ο Υπουργός Δ. Δίγκας, έχω αναφερθεί στην καταγωγή του παλαιότερα, είναι απόλυτος κύριος των θεμάτων που ταλανίζουν τη Νάουσα. Γνωρίζει καλώς την πολιτική κατάσταση της πόλης. Η πρόσκληση των προκρίτων και η παρουσία ονομάτων από τις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις είναι όλα τα αυγά μαζί στην ίδια φωλιά κάτω από τις φτερούγες της πολιτείας, η οποία ως όρνιθα περιμαζεύει τα νεοσσία αυτής. Είναι το πρώτο ελπιδοφόρο βήμα του υπουργού.
Το δεύτερο βήμα του υπουργού στηρίζεται στη γνώση της κατάστασης. Γνωρίζει από τους υπηρεσιακούς παράγοντες τα πάντα για το πρόβλημα, τη ζοφερή κατάσταση της παιδείας στη Νάουσα και τις ανάγκες της πόλης σε διδακτήρια. Χρειάζεται η πόλη νηπιαγωγεία, χρειάζεται τέσσερα εξατάξια δημοτικά σχολεία, χρειάζεται γυμνάσιο.
Το τρίτο βήμα του υπουργού πατάει σταθερά επάνω στις δυνατότητες της Νάουσας. Γνωρίζει καλά τις δυνατότητες του τόπου. Τι κληροδοτήματα υπάρχουν, ποιες καταθέσεις, πως μπορούν αυτά τα κονδύλια να απελευθερωθούν υπέρ της ανέγερσης των απαιτούμενων διδακτηρίων, ποιες υποσχέσεις έχουν δοθεί και πως αυτές μπορούν να υλοποιηθούν.
Το τέταρτο βήμα είναι εσωστρεφές. Ενώ γνωρίζει ο υπουργός την αδυναμία του κράτους, βλέποντας ότι δε μπορεί η πολιτεία να μένει θεατής, παίρνει την απόφαση της συμπαράστασης και υπόσχεται στη συνέλευση ότι θα βάλει πλάτη και η πολιτεία στην ολοκληρωτική λύση του προβλήματος.
Αποτέλεσμα. Η Νάουσα μέσα σε μία δεκαετία μετατρέπεται σε εργοτάξιο ανοικοδόμησης διδακτηρίων. Την πρώτη Ιουνίου του 1922 σύσσωμη η Γενική Ενοριακή Αντιπροσωπία μεταβαίνει στο οικόπεδο της κατεστραμμένης εκκλησίας των ταξιαρχών της Νάουσας με τον αρμόδιο νομομηχανικό για να παραστεί στη θεμελίωση του Γαλάκειου εξατάξιου δημοτικού σχολείου. Στο ίδιο οικόπεδο λειτουργούσε το μοναδικό διδακτήριο της Νάουσας του Χατζηκουρκούτα το οποίο λόγω παλαιότητας και κατεδαφίστηκε μετά την ανέγερση του Γαλάκειου.
Παράλληλα στεγάζεται το Σεφέρτζειο πάνω στο νηπιαγωγείο των Οσλιανιτών, συνεχίζουν πυρετωδώς οι εργασίες στο υπό ανέγερση κτήριο του διπλού σχολείου του Αγίου Μηνά, στο οποίο θα στεγαστούν με διαφορετικές αυλές δύο σχολεία, ένα αρρένων και ένα θηλέων και θεμελιώνεται το Λάππειο Γυμνάσιο στο διευρυνόμενο οικόπεδο του Ναού της Παναγίας, συμπεριλαμβανομένου και του οικοπέδου του νεκροταφείου της.
Σημειώνω ότι όλα τα σχολεία κτίστηκαν σε εκκλησιαστικά – κοινοτικά οικόπεδα. Έβαλαν πλάτη επώνυμοι πολίτες της Νάουσας, οι ενοριακοί ναοί, η πολιτεία και οι απόδημοι Ναουσαίοι. Των αποδήμων εκτός της δωρεάς των Ναουσαίων του συνδέσμου «Ομόνοια» της Νέας Υόρκης έχουμε και άλλη δωρεά από γενικό έρανο στην Αμερική των Ναουσαίων Αποδήμων για την ανέγερση οικοτροφείου θηλέων για τα ορφανά της πόλης του Μακεδονικού Αγώνα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι από μελέτη μου με βάση το βιβλίο ταμείου ανέγερσης του σχολείου του Αγίου Μηνά προκύπτει ότι οι δαπάνες για την ανέγερση του σχολείου καλύφθηκαν πλέον των μικρών ή μεγάλων εισφορών των πολιτών κατά το 1/3 από την εκκλησία, κατά ένα άλλο 1/3 από την πολιτεία και κατά το υπόλοιπο 1/3 από τους απόδημους Ναουσαίους της Αμερικής.
Τα παραπάνω, νομίζω, είναι οδοδείκτης για το πρακτέο μπροστά στα σημερινά πλήγματα που δέχτηκε και δέχεται η πόλη. Μπροστά στο φάσμα της καταστροφής, κάποια θερμοκοιτίδα πρέπει να λειτουργήσει. Ο τόπος και οι άνθρωποί του έχουν δυνάμεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου