Κάπου το 1922, μετά τη μεγάλη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από τους Τσέτες του Τοπάλ Οσμάν και τους φανατικούς Κεμαλιστές, οι κάτοικοι εκείνων των περιοχών μοιράστηκαν για να κατοικήσουν και στην περιοχή της Νάουσας. Διάλεξαν στο Βέρμιο παρόμοιο μέρος με αυτό που ζούσαν εκεί οι ίδιοι και οι Πρόγονοί τους στα βουνά της Τραπεζούντας. Κάπως έτσι λοιπόν, κτίστηκε σιγά σιγά το Ροδοχώρι στους πρόποδες του Βερμίου, παραχωρώντας τους το Ελληνικό Κράτος εδάφη για να κάνουν τα σπίτια τους, πάντα κοντά σε πηγές. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν, τους έδωσε και αρκετή ορεινή καλλιεργήσιμη έκταση, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του δάσους Βερμίου, όπως επίσης και σημαντικά βοσκοτόπια στην περιοχή «Παρχάρ» (γνωστό ως Τσανακτσή).
Ο οικισμός είναι χτισμένος σε υψόμετρο 560 μ. και κατά την τελευταία απογραφή του 2011, είχε 490 κατοίκους, ενταγμένος από το 1998 στον Δήμο Νάουσας. Παλιά λεγόταν από ορισμένους και «Γκολέμα Ρέκα», αλλά η επίσημη ονομασία του ήταν «Μέγα Ρέμα» (και όχι .... «Μέγα Ρεύμα») και το 1956 πήρε τη σημερινή του ονομασία «Ροδοχώρι». Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο χωριό, δημιουργημένο εξ ολοκλήρου από τους Έλληνες του Πόντου, οι οποίοι ζούσαν μέχρι το 1922 στο όρος Πυργί της περιοχής Γαλίαινας στη Ματσούκα, 28 χιλ. έξω από την Τραπεζούντα. Οι πρόσφυγες έφεραν μαζί τους τα ιερά τους κειμήλια και μεταξύ άλλων και την εικόνα του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα, που υπήρχε εκεί ως «Μονή» ιδρυθείσα κάπου στα 752 μ.Χ. και με πολύ πλούσια Βιβλιοθήκη. Η Μονή αυτή ανιστορήθηκε εδώ το έτος 1968 έξω από το Ροδοχώρι, σε μια έκταση 200 στρ. που παραχώρησαν τότε οι κάτοικοι και εγκαινιάσθηκε το 1978. Εκκλησιαστικά το Ροδοχώρι (και ο Περιστερεώτας), υπάγεται ακόμη στη Μητρόπολη Έδεσσας! Ο «Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτας Ροδοχωρίου -Νάουσας», η «Παναγία Σουμελά –Βέροιας» και ο «Άγιος Ιωάννης ο Βαζελώνας –Κοζάνης», είναι οι τρεις σπουδαιότερες εικόνες της Χριστιανοσύνης, τις οποίες κατάφεραν και διέσωσαν οι Πρόσφυγες του Πόντου όταν ήρθαν από τις χαμένες πατρίδες, και παραμένουν τα μεγαλυτερα προσκυνήματά τους.
Εδώ και 100 χρόνια που υπάρχει το Ροδοχώρι, με τους αεικίνητους, εργατικότατους και πολύ δραστήριους κατοίκους του, έχει αποκτήσει ένα σημαντικότατο όνομα στην ποιότητα των παραγόμενων αγροτικών προϊόντων και κυρίως στο κεράσι και το μήλο. Τα προϊόντα αυτά, είναι Ονομασίας Προέλευσης και περιζήτητα, σε όσους ξέρουν από φρούτα.
Σήμερα, αναδιφώντας τα παλαιότερα έργα του Δήμου, συνεχίζοντας τον «περίπατο» που ξεκίνησα από το Αρκοχώρι, περνώντας από Γιαννακοχώρι και μετά Στενήμαχο, φτάνω ορεινότερα στο Ροδοχώρι. Όπως ξέρουμε δε, όσο μακρύτερα και ψηλότερα είσαι, τόσο και πιο δύσκολα φτάνεις στα «κέντρα» λήψης αποφάσεων. Εμείς αυτό, προσπαθούσαμε να το σπάσουμε. Όχι πάντα με επιτυχία. Αλλά παλεύαμε για το καλύτερο. Είναι αλήθεια όμως, οτι ένα βασικό πρόβλημα που δεν μπορέσαμε να λύσουμε, ήταν το Αποχετευτικό και μέρος του Υδρευτικού. Από την επί χρόνια ενασχόλησή μου στα κοινά, διαπίστωσα οτι η αποχέτευση του Ροδοχωρίου επιβάλλεται να γίνει, διότι το χωριό έχει θέματα με τα υπόγεια νερά του και τις πολλές κατολισθήσεις. Αυτό το πρόβλημα, θα μπορούσαμε όμως να το λύσουμε, ως συνέχεια του «Αποχετευτικού των Πεδινών Οικισμών» που κάναμε για Ανθέμια και Ειρηνούπολη το 2012-2013, ενταγμένο σε Ευρ. πρόγραμμα. Μετά το 2014 όμως, τα πράγματα είχαν αλλάξει για το Δήμο και όλα έμειναν όπως ήταν.
Ας δούμε όμως εν τάχει, τι κάναμε από το 2003 μέχρι και το 2014. Έτσι ως ιστορικά ντοκουμέντα, για να θυμάται ο κόσμος ότι κάποιοι τέλος πάντων, μπορεί να μην έκαναν θαύματα, αλλά τουλάχιστο ήταν κοντά στον κόσμο και προσπαθούσαν.
--------------------------------
2003. Ως αρχή πάντα, είχαμε τη δημοκρατική διαβούλευση με την Κοινότητα και τους Φορείς (Δασικό Συνετ/σμό, ΤΟΕΒ, Πολιστ. Σύλλογο κλπ.) Στην 1η φωτο, και ο Βουλευτής Βασ. Χ’’Ιωαννίδης. Τότε κάναμε και τις αναγκαίες συντηρήσεις στο Δημ. Σχολείου (αυλή, στέγαστρο σκάλας κ.α.)
2004. Βάλαμε σε Ευρ. Πρόγραμμα και αναπλάσαμε την πλατεία, διαμορφώνοντας παιδική χαρά, πέργκολες κλπ. Θυμάμαι επίσης και κάτι ακόμη. Βρήκαμε έναν μεγάλο φυσικό βράχο και διαμορφώσαμε μια όμορφη βρύση στην πάνω γειτονιά του χωριού. Αναμορφώσαμε επίσης και ευπρεπίσαμε τα Κοιμητήρια που είχαν γεμίσει.
2005. Βρήκαμε τρόπο και εγκαταστήσαμε καινούργιο λυόμενο Νηπιαγωγείο, αφού μέχρι τότε στεγάζονταν μαζί με το Δημοτικό. Την ίδια χρονιά, ξεκινήσαμε και αναθέσαμε την εκπόνηση μιας πολυσέλιδης «Προμελέτης» για κατασκευή φράγματος στην περιοχή «Παπά –Κάστανα», η οποία βρίσκεται στο αρχείο του Δήμου και μπορεί να αξιοποιηθεί για να μπορέσει να γίνει το έργο και να σωθεί το χωριό από αρδευτικά νερά.
2006. Σε Ευρ. Πρόγραμμα εντάξαμε επίσης και την ανάπλαση ολόκληρου του αύλειου χώρου στον «Περιστερεώτα» (παρκάκι, διαδρόμους, μικρό ανοιχτό Θέατρο με κερκίδες για τις εκδηλώσεις). Την ίδια χρονιά ολοκληρώσαμε τον δρόμο 2,5 χιλ. από Ροδοχώρι -Δραζιλοβο.
2007. Ξεκινήσαμε με τη ΔΕΥΑΝ και κάναμε αρκετά τμήματα της Αποχέτευσης. Εάν δεν άλλαζαν τα πράγματα, θα την τελειώναμε κι αυτήν.
2008. Ανοίξαμε για πρώτη φορά παράρτημα του ΚΑΠΗ, για την αναψυχή των εκεί ηλικιωμένων δημοτών μας.
2009. Κάναμε ριζική ανακατασκευή στις κερκίδες του γηπέδου και των αποδυτηρίων.
2010. Πήραμε πρωτοβουλία και κατεδαφίσαμε το παλιό επικίνδυνο Νηπιαγωγείο που έχασκε μέσα στις βρωμιές και στα ετοιμόρροπα κτισματα του.
2011. Ασφαλτοστρώσαμε αρκετούς δρόμους εντός του χωριού, αλλά και περιμετρικά (με τη βοήθεια της Νομαρχίας). Κατασκευάσαμε νέα πεζοδρόμια στον κεντρικό δρόμο (π.χ. καφετέρια προς ΚΑΠΗ και από την εκκλησία προς το Σχολείο κα.).
2012. Βελτιώσαμε σημαντικά τις καθιζήσεις του κεντρικού δρόμου (π.χ. γέφυρα –στροφές και ανηφορικές στροφές).
2013. Κατασκευάστηκε τοιχίο αντιστήριξης στον κεντρικό δρόμο του χωριού. Δεν προλάβαμε όμως να κάνουμε μια απαραίτητη παρέμβαση στον δρόμο από Γιαννακοχώρι προς Ροδοχώρι, όπου περίπου στα 500μ υπάρχει ένας επικίνδυνος βράχος που πρέπει να κατεδαφιστεί.
2014. Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε το αμιγές ποντιακό Ροδοχώρι, χωρίς ένα λιτό και όμορφο μνημείο για τη «ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ». Με χτιστή όμορφη πέτρα, ολοκληρώθηκε κι αυτό το ιστορικό χρέος μας.
Κάθε χρόνο βέβαια, κάναμε εκτεταμένες βελτιώσεις στην αγροτική οδοποιία, αλλά και με τους Φορείς του χωριού, πολλές εθελοντικές πρωτοβουλίες καθαριότητας, προστασίας του περιβάλλοντος κλπ. Σίγουρα δεν τα κάναμε όλα. Κάναμε όσα περισσότερα μπορούσαμε. Παλέψαμε για το καλύτερο και όταν αποχωρούσαμε φεύγαμε με ψηλά το κεφάλι.
Οι επόμενοι, είθε να κάνουν περισσότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου