Καιρό είχα να βγω βόλτα στην αγορά της Νάουσας, απόγευμα. Το ξαναλέω, ειδικά οι έμποροι είναι ήρωες. Την πόλη δεν την προτιμά ούτε ο.... κορωνοϊός. Δεν ξέρω αν είναι ελαφρώς μακάβριο να πω ότι πλέον δεν υπάρχουν ούτε καν θάνατοι, αφού οι μεγαλύτερες ηλικίες αποδημούν εις Κύριον, μαζί και οι συντάξεις τους και οι μεσαίες ελπίζουν να μην πάρουν σύνταξη στα... 70 γιατί τότε και αυτές θα την έχουν κάνει με ελαφρά από την πόλη. Όπως έχει συμβεί με πολλές οικογένειες που έχουν φύγει για Κύπρο, Γερμανία και όπου αλλού μπόρεσαν να βρουν μια δουλειά να ζήσουν. Την ίδια αγωνία και οι επαγγελματίες της. Περνάς και βλέπεις μια αίσθηση μετακομουνιστικής Βουλγαρίας, όπως τα βράδια έκαιγε μια λάμπα σε ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Σε αυτή τη Νάουσα όντως γίνονται... συλλήψεις. Πως να κρατήσει ένας τόπος χωρίς δουλειές. Δουλειές για τους νέους ανθρώπους. Ποιος γονιός σκέφτεται να μείνει το παιδί του στην πόλη; Του χρόνου με την απογραφή θα ζήσουμε εκπλήξεις αρνητικές. Η ανεργία χτυπά βαθιά και συνθλίβει κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Στα άκρα. Με τα παγκόσμια πολιτικά συστήματα ξεπεσμένα, τον ΟΗΕ φαιδρά ανύπαρκτο και την Ευρώπη και την Αμερική πνιγμενη στο αίμα των εγκλημάτων τους. Δύο Νάουσες λοιπόν. Αυτή που θα σταθεί με κάτι σίγουρο και μόνιμο, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι. Και η άλλη. Ίδια με αυτή που σας περιέγραψα στην μικρή βραδινή μου βόλτα. Για άλλους τόπους δεν ξέρω. Καθένας έχει και τον καημό του θα πείτε. Πλην ενός μικρόκοσμου πολιτικής υποταγής, πνιγμένου στα κάτουρα της εθνικής μας υποτέλειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου