Λίγες σκέψεις προσωπικές για το τι τιμάμε σήμερα, 28η Οκτωβρίου. Μπορεί να διαφωνούν κάποιοι με τις σκέψεις μου, αλλά έχω δικαίωμα λεύτερα να τις διαλαλώ.
Στις 28 του Οκτώβρη του 1940 σύσσωμος κλήρος, ηγεσία και λαός ευλογησαν των υπέρ πάντων αγώνα ενάντια στον ιταλικό ιμπεριαλισμό, στα βουνά της Ηπείρου, της Βόρειας Ηπείρου και της Αλβανίας.
Στις 28 του Οκτώβρη δεόμεθα προς τον Κύριο να αναπαύσει τις ψυχές των ηρωικώς πεσόντων και κυρίως των άταφων νεκρών μας, που η ελληνική πολιτεία λησμόνησε στα βουνά και τα υψιπεδα του αλβανικού μετώπου.
Τιμάμε τον Βασίλειο Τσαβαλιάρη, πρώτο νεκρό στρατιώτη του πολέμου.
Τιμάμε τον Υπολοχαγό Αλέξανδρο Διάκο, πρώτο νεκρό Έλληνα αξιωματικό.
Τιμάμε τον Μορδαχαιο Φριζη, τον πρώτο Ελληνα, εβραϊκής καταγωγής, νεκρό αξιωματικό.
Σήμερα 28η Οκτωβρίου δεν είναι η μέρα μνήμης ούτε για το ΕΑΜ, ούτε για τον ΕΔΕΣ.
Δέν είναι μέρα ενάντια στον... λαϊκισμό, όπως δήλωσε ένα χρόνο πριν η υπουργός παιδείας Νίκη Κεραμέως.
Σήμερα οι Έλληνες αντιμετωπίζουν τον φασισμό της αλλοτρίωσης της εθνικής τους συνείδησης. Σήμερα λοιδωρούνται οι εθνικές μας αξίες Η δόξα για τον Θεό και η τιμή για την πατρίδα, την οικογένεια.
Σήμερα, τα ξοανα της τηλεοπτικής αποχαύνωσης, βομβαρδίζουν ανελέητα όλους μας. Μικρούς, μεγάλους.
Αλήθεια ποιος από μας θέλει να μοιάσει εκείνους που έπεσαν για την πατρίδα, στην εποποιία του 1940-41;
Σήμερα, οσο ποτέ άλλοτε πρέπει να, σπάσουμε τα δεσμά της μαλθακοτητας, που μας πέρασαν χαλκά οι νέοι κατακτητές της πατρίδας.
Θα αντισταθούμε; Εναγωνιο το ερώτημα που βρίσκει παρηγοριά στο πετραχήλι του πνευματικού.
Δέν μας αφήνει ο Θεός.
Λευτερος και εγώ λοιπόν αυτό συλλογάμαι.
Ναι, δεν μας αφήνει ο Θεός. Τα γεγονότα είναι κοντά.
Προσευχή και πολλές υπομονές χρειαζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου