14 Σεπτεμβρίου 1920. 150.000 σμυρνιοί και 150.000 πρόσφυγες ρωμιοί βιώνουν την απίστευτη αγριότητα των ορδών του Κεμάλ. Φωτιά, λεηλασίες, βιασμοί, φονικό. Και μετά προσφυγιά από την παραλία της Σμύρνης, του Παρισιού της Ανατολής.
Η Σμύρνη μάνα χάνεται τα όνειρά μας πάνε
στα πλοία όποιος πιάνεται κι οι φίλοι τον χτυπάνε.
Μοναδικοί οι στίχοι του Πυθαγόρα, που συνέθεσε ο Απόστολος Καλδάρας, στον δίσκο "Μικρά Ασία". Μεγάλη η παροικία Σμυρνιών και Μικρασιατών στην φιλόξενη Ημαθία και ειδικά στην Βέροια. Οι γενιές πέρασαν και έφυγαν, μα το DNA ακόμη κυριαρχεί στα παιδιά, τα εγγόνια, τα δισέγγονα τους.Όσο κι αν πρόκοψαν εδώ, πάντως η καρδιά τους θα φλογίζεται για τις χαμένες πατρίδες που άφησαν πίσω. Χαμένες, μα όχι λησμονημένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου