Αξίες!

Η συνάντηση απρόοπτη. Οδός Νικολάου Θεοφίλου, απόγευμα Ιουλίου. Μανώλης Βαλσαμίδης, ο δάσκαλος. Ευγενία Ζαλιου-Μπασιακούλη, η αρχηγός. Για τον δάσκαλο τι να πεις. Θησαυρός Πνεύματος, αλλά και δράσεων, τίμησε σε όλη του τη ζωή, την
πόλη του τη Νάουσα. Σταματώ εδώ γιατί ξέρω ότι δεν του αρέσουν τα πολλά. Ακολουθεί η Ευγενία. Στην χορεία των λογίων της Νάουσας. Οποία "πέτρα" κι αν σηκώσεις, Ερυθρός Σταύρος, ΚΕΚ, Υφαδι, λαογραφία, από κάτω θα την βρεις. Θυμάμαι τέτοιους καιρούς την Ευγενία αρχηγό στην κατασκήνωση των Οδηγών. Πόσα υπέροχα καλοκαίρια. Αφυτος, Γερακινή, Βουρβουρού, Πούντα Ζέζα. Πιτσιρικάς ήμουν, με τη μάνα μου, την μαγείρισσα της κατασκήνωσης, στην σκηνή. Με παρακαλούσε να φάω. Πετσί και κόκαλο ήμουν. Πότε δεν είπα φάε στα παιδιά μου. Αφήστε τα να μεγαλώσουν χωρίς καταναγκασμούς. Τι μου θύμισες ρε Ευγενία. Να είσαι γερή. Το ίδιο και ο Μανώλης Βαλσαμίδης. Αξίες είστε σε μια τουρκομπαρόκ εποχή, όπου οι γνώσεις έχουν όριο στα άκρως υλικά. Τα τόσο ασήμαντα.