Νάουσα."Ξύνοντας" παλιές πληγές ταραγμένων εποχών

Στην δημοκρατική ζωή ο καθένας έχει δικαίωμα στην άποψη, πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για μια παράταξη ή ένα κόμμα. Το να "ξύνουμε" όμως παλιές πληγές, ταραγμένων εποχών, όταν έβαλαν οι τρανοί της γης, τον αδερφό να ντουφεκά τον αδερφό του, είναι δημοκρατικό μου καθήκον να μην το αποδεχτώ. Τα περί "αιρετών"  την περίοδο Σεπτεμβρίου ΄44, Φλεβάρη  45, μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο, προεμφυλιακή με τα "Δεκεμβριανά"
του 1944 και την συμφωνία της Βάρκιζας τον Φεβρουάριο του 1945 και άλλων σχετικών τινών, είναι αναληθή . Ας μην ξεχνάμε ποτέ τον αλησμόνητο Δημήτρη Βλάχο, που στο βιογραφικό του βιβλίο αναφέρεται καθαρά στα όσα συνέβησαν την περίοδο του εμφυλίου. Η ουσία είναι ότι η πληγή εκείνης της περιόδου είναι ανοικτή. Και δεν θα κλείσει για πολλά ακόμη χρόνια. Η Νάουσα καταστράφηκε οικονομικά, υλικά, πνευματικά, μα κυρίως ανθρώπινα. Γιατί να ξύσουμε εκ νέου το τραύμα; Τι ωφελεί; Ο καθένας ας αναλάβει φυσικά τις ευθύνες του. Πολύ δε περισσότερο η δημοτική αρχή και η πλειοψηφία των συμβούλων.