Τότε που η Αγιατριάδα έσφυζε από ζωή!

Συγκινητική η φωτογραφία που ανέβασε στην ομάδα "Παλιές φωτογραφίες της Νάουσας" η καλή φίλη, Βάσω Στάνιου. Η μια με την αδερφή μου την Δόμνα ως ομαδάρχισσες και τον αλησμόνητο Σταύρο Γουργουλιάτο, το 1979. Ο Σταύρος πρέπει να ήταν αποθηκάριος της κατασκήνωσης, με
αρχηγό, αν θυμάμαι καλά, τον αλησμόνητο επίσης, Παναγιώτη Ιγνατιάδη. Εποχές που η οι κατασκηνώσεις της Αγιατριάδας έσφυζαν από ζωή. Με τα τραγούδια των παιδιών, τα γέλια, τις φωνές και τις σκανδαλιές τους, χωρίς κινητά, υπολογιστές και τεχνολογίες, που μας έχουν αποκόψει από την κύρια αίσθηση της ανθρώπινης οντότητας. Την οσμή. Ξεχάσαμε πώς μυρίζει το χώμα μετά την βροχή, η αυγουστιάτικη ντομάτα, η αγριοφράουλα στο βουνό.