Με αφορμή την περσινή εκδήλωση στα πλαίσια των ΚΕ' ΠΑΥΛΕΙΩΝ της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας και Ναούσης αφιερωμένη στον αείμνηστο δάσκαλο Σταύρο Γουργουλιάτο, αφιερώνεται το παρακάτων κείμενο.
Γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1930.
Γονείς του ήταν ο Ζαφειράκης
Γουργουλιάτος και η Σμαραγδούλα Λυσιμάχου.
Είχε τρία αδέρφια: την Ευδοξούλα που σκοτώθηκε το 1948,
τον π. Φίλιππο ιερέα στον Άγιο Ανδρέα Πάτρας και την Ευθυμούλα Γουργουλιάτου - Κουρουκαφοπούλου γιατρό στην Θεσσαλονίκη.
Το 1951 παίρνει το πτυχίο του Δασκάλου με βαθμό 8,80 και πηγαίνει για μετεκπαίδευση στο Ινστιτούτο Ορθοδόξου Θεολογίας Παρισίων στην Γαλλία.
Στον Στρατό υπηρέτησε ως Υπολοχαγός.
Παντρεύτηκε τον Ιούνιο του 1959 την Ευαγγελία Καρανάσιου με την οποία απέκτησαν 3 κόρες: Την Σμαραγδούλα, την Γραμματική και την Μαρία.
Έχει εκδώσει τρία βιβλία: α) το Αυτοκρατορικό Περιστέρι της Ειρήνης το
Πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1990. (Στις 23 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους γεννήθηκε ο εγγονός του, γιος της Σμαρώς).
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του δασκάλου Σταύρου Γουργουλιάτου συνοπτικά ήταν τα εξής:
Δίδασκε με πάθος όλα τα μαθήματα με πλήρη παιδαγωγική κατάρτιση και ιδιαίτερα τα Ελληνικά, την γραμματική, την ιστορία, την γεωγραφία, την αριθμητική και προπαντός τα θρησκευτικά.
Με την έναρξη κάθε σχολικής χρονιά μας προετοίμαζε για το θέμα της αποταμίευσης με άνοιγμα λογαριασμών στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Μας υποδείκνυε στο μάθημα της χειροτεχνίας και κατασκευών πώς να έχουμε βιβλίο γραμματοσήμων, φύλλων λουλουδιών κλπ.
Κάθε Σάββατο απόγευμα έκανε κατηχητικό παιδικό, εφηβικό, ενηλίκων και δημιούργησε παιδική εκκλησιαστική χορωδία του Σχολείου όπου κάθε Κυριακή ψέλναμε στην εκκλησία του χωριού.(αυτός ήταν ο πρώτος που μου εμφύτευσε την βυζαντινή μουσική).
Είχε εμπνεύσει όλους τους μαθητές σε ότι αφορά την αγάπη του για το περιβάλλον, τα δέντρα, τα φυτά κλπ. καθώς και την καθαριότητα, ατομική, προσωπική και των χώρων.
Επίσης, μας καθοδηγούσε για την συγκέντρωση ρούχων, υποδημάτων, τροφίμων για ανήμπορες οικογένειες. Έτρεχε καθημερινά σε σπίτια φτωχών και παραμελημένων ανθρώπων.
Οργάνωνε θεατρικές ομάδες με έργα στις εθνικές και θρησκευτικές επετείους.
Επιμελούνταν την δημιουργία αθλητικών ομάδων στίβου και αναλάμβανε κάθε χρόνο τις γυμναστικές επιδείξεις.
Όλη του η ζωή ήταν μουσική , ύμνοι και τραγούδια. Ακόμη και όταν περπατούσε κελαηδούσε.
Συμμετείχε μαζί με την σύζυγό του στα θεμέλια Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Επισκοπής Ναούσης.
Χορηγούσε χρηματικές δωρεές υπέρ σεισμοπαθών κλπ
1972, β) Μάξιμος ο Ε' (1897 - 1972) το 1975 και γ) ο ελέω Θεού Βασιλεύς Αυτοκράτωρ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Κωνσταντίνος Εξαδάκτυλος φέρνει την Παγκόσμιο Ειρήνη το 1979.
Τον δάσκαλο Σταύρο Γουργουλιάτο τον γνώρισα στην Τρίτη τάξη Δημοτικού. Στις δύο προηγούμενες είχα την κυρία Κούλα. Την γνωριμία την ξεκίνησα αρνητικά. Μετά την πρώτη ώρα έφυγα στο σπίτι δηλώνοντας ότι δεν ξανά πάω σχολείο γιατί θέλω την κυρία Κούλα. Μετά κόπων και βασάνων με έπεισε η μητέρα μου και την επόμενη μέρα ξανά γύρισα στο σχολείο.
Το στοιχείο που με κέρδισε στον δάσκαλο ήταν η οδική και κατοπινά η χορωδία που σχημάτισε με όλους τους μαθητές του σχολείου στην Επισκοπή με ύμνους. Στην επόμενη τάξη στο σε υμνούμεν…. με έβαλε και έλεγα σόλο την λέξη και δεόμεθά σου… Αυτή ήταν η αφετηρία της αγάπης μου για την βυζαντινή μουσική.
Η μουσική σε συνδυασμό πλέον με όλα τα άλλα στοιχεία που σταδιακά μας έδειχνε ο δάσκαλος ήταν αυτά που τον αγαπήσαμε όλοι οι μαθητές. Ένα από αυτά τα στοιχεία ήταν η διδασκαλία με ζήλο κάθε Σάββατο στο κατηχητικό για την ζωή του Χριστού και για το πώς πρέπει να δημιουργήσουμε τον χαρακτήρα μας. Ένα τραγούδι αποτέλεσε την αφορμή που σημάδεψε την ζωή μου.
Είμαι ένα μικρό παιδάκι
ταπεινό και σε υμνώ.
Θεέ μου κάνε η προσευχή μου
ν’ ανεβεί στο ουρανό.
Στείλε μου άγγελο προστάτη
που η ψυχή μου λαχταρά,
στείλε Θεέ μου να με βάλει
κάτω απ’ τ’ άσπρα του φτερά.
Δείξε μου τον ίσιο δρόμο
και την στράτα την καλή
κάνε ν’ αγαπώ τον κόσμο
κι από μένα πιο πολύ.
Σε μία αναφορά του, για την αξία της μητέρας στην ζωή κάθε ανθρώπου, μας είπε ένα περιστατικό με σπουργίτι και τα μικρά της και στην συνέχεια μας το τραγούδησε.
ΜΗΤΕΡΑ:
Κρυώνει η φωλιά μας
εβράδυασε η μέρα
δεν ήρθες ακόμα
μητέρα, μητέρα
Να μη μας αφήσεις,
την νύχτα εδώ πέρα,
τι κρύο, τι φόβος,
μητέρα, μητέρα
Στο δίχτυ πιασμένη,
χτυπώ τα φτερά μου,
στο Θεό σας αφήνω,
παιδιά μου, παιδιά μου.
Γλυκά ζεσταθείτε,
σαν να είστε κοντά μου,
το ένα με το άλλο,
παιδιά μου, παιδιά μου
Το μήνυμα φέρνει ,
γλυκά η δροσούλα,
και κλαίν τα πουλάκια
την δόλια μανούλα.
Μέσα στην τάξη όλα τα παιδιά κλαίγαμε, τελειώνοντας μας είπε ότι είναι μεγάλη αμαρτία να κυνηγάμε πουλάκια και να τα σκοτώνουμε.
Τελείωσε η ώρα και φεύγοντας έφτασα μπροστά του και κλαίγοντας έβγαλα από την τσέπη του σακακιού μου, μια σαϊτα που είχα μέσα και του την έδωσα στα χέρια, εξομολογούμενος ότι δεν θα ξανά κυνηγήσω πουλιά και ότι μόλις πάω στο σπίτι θα ελευθερώσω κάποια σπουργίτια που είχαμε πιάσει με δύο φίλους μου στα δίχτυα.
Πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να γράψουμε για τον υπέροχο δάσκαλο και άνθρωπο Σταύρο Γουργουλιάτο….
Ας χαίρεται στην ουράνια Βασιλεία μαζί με τους χορούς των Αγίων και Αγγέλων και ας είναι αιωνία του η μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου