Λουκ. ιζ’ 12-19
«...καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς».
Δέκα θεραπεύτηκαν. Ένας μονάχα ευχαρίστησε τον Ιησού. Είδε τον Κύριο με τα μάτια της ψυχής
του. Κι’ ας ήταν ξένος, Σαμαρείτης, αιρετικός.
Στη ζωή μου είχα συμπαραστάτη μου τον Κύριο. Στις δύσκολες στιγμές πάντα φώτιζε το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσω. Με βοήθησε να γνωρίσω μεγάλες χαρές, να ζήσω ευτυχισμένες στιγμές, να συναντήσω ανθρώπους με καλωσύνη και ανιδιοτέλεια. Τον μόνο όρο που μου έθετε, ήταν να μην αδικήσω τον συνάνθρωπό μου, να μη βλάψω κανένα πλάσμα πάνω στη γη.
Στην πόλη μας χάρισε απέραντη ομορφιά. Εύφορη γη. Δημιούργησε ανθρώπους εργατικούς, προοδευτικούς, καινοτόμους. Στήριξε την ευεργεσία, ανέδειξε ευεργέτες.
Αποκτήσαμε χώρους πολιτισμού πραγματικά κοσμήματα. Μπορούμε να συνεχίσουμε την πλούσια πολιτισμική και πολιτιστική παράδοσή της. Να ανιχνεύσουμε δρόμους που θα μας οδηγήσουν στην οικονομική ευμάρεια, αλλά, κυρίως, στην πνευματική ολοκλήρωση.
Την Κυριακή το πρωί, κατά τη Θεία Λειτουργία, στην σχετική περικοπή του ευαγγελιστή Λουκά, θα ακούσουμε για τη θεραπεία των δέκα λεπρών. Το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να ευχαριστήσουμε τον Θεό για τις άπειρες ευεργεσίες του. Αλλά και κάθε ευεργέτη μας.
«Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε. Ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός... Καὶ τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον».
Σκίτσο (ψηφιακή πένα): Γιώργος Πολάκης
Γιώργος Πολάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου