Η αρχή του 2020 στον κατάμεστο Iερό Nαό Aγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας

Όπως κάθε χρόνο την παραμονή της πρωτοχρονιάς στις 23.30 το βράδυ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην ακολουθία του εσπερινού και κήρυξε το θείο λόγο στον
κατάμεστο Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας.

Στο τέλος της ιερής ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος διάβασε σχετική ευχή, ευλόγησε την βασιλόπιτα την οποία και διένειμε στους ιερείς και τον πιστό λαό και ευχήθηκε σε όλους καλή και ευλογημένη χρονιά.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Γιά ἕναν ἀκόμη χρόνο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ τά βήματά μας πρός τόν νέο χρόνο μέσα ἀπό τόν ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντω­νίου, ὅπου συγκε­ν­τρω­­θήκαμε γιά τελευταία φορά στό ἔτος πού φεύ­γει καί συγ­χρό­νως γιά πρώτη φο­ρά στόν νέο χρό­νο.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι αὐτή τήν ὥρα οἱ περισσότεροι βιαζόμαστε νά ἀπο­­χαιρετίσουμε τόν χρόνο πού φεύγει καί νά ὑποδεχθοῦμε τό νέο ἔτος πού μᾶς χαρίζει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως κάθε τέλος, ὅσο συμβατικό καί ἄν εἶναι, ἀπαιτεῖ τήν προσοχή μας, γιατί καί ἕνα βλέμμα μόνο μέ­σα μας καί γύρω μας εἶναι ἀρκε­τό γιά νά μᾶς θυμίσει πόσα ζήσα­με, πόσα παραλείψαμε, πόσα θά ἔπρεπε νά κάνουμε καί δέν κάνα­με, πόσα μᾶς χάρισε ὁ Θεός στόν χρόνο πού τελειώνει.

Καί ἡ ἀνασκόπηση καί ἐνδοσκό­πη­ση αὐτή δέν εἶναι μόνο ἀπαραί­τητη γιά νά ἐκφράσουμε τήν εὐ­γνωμοσύνη μας στόν Θεό γιά τίς πλούσιες δωρεές του μέ τίς ὁποῖες γέμισε τή ζωή μας τήν προσωπική, τήν οἰκογενειακή καί τήν ἐκκλη­σια­στική αὐτόν τόν χρόνο, ἀλλά καί γιατί αὐτές εἶναι ἀπολύτως ἀπα­ραίτητες γιά νά ἀξιοποιήσουμε τίς εὐκαιρίες πού μᾶς προσφέρει ὁ νέος χρόνος. Διότι ὁ Θεός δέν μᾶς δίδει χωρίς λόγο τό νέο ἔτος. Μᾶς τόν δίδει ὡς συνέχεια τοῦ προη­γου­μένου. Μᾶς τόν δίδει γιά νά διορθώσουμε τίς ἀδυναμίες μας, γιά νά συμπληρώσουμε τίς ἐλλεί­ψεις μας, γιά νά καλλιεργήσουμε τήν ψυχή μας, ἀξιοποιώντας τίς δωρεές καί τίς εὐλογίες πού μᾶς χά­ρισε τόν προηγούμενο χρόνο καί νά ἀποδώσουμε ὁ καθένας, ἀνά­λογα μέ τίς δυνάμεις του, «τριάκοντα καί ἑξήκοντα καί ἑκα­τόν».

Ἐκφράζοντας, λοιπόν, αὐτή τήν ὥρα τίς ἄπειρες εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Θεό, γιά τίς ἀμέτρητες δωρεές πού ἐπε­δαψίλευσε στόν καθένα μας καί στήν τοπική μας Ἐκκλησία, στρέ­φουμε τό βλέμμα μας σέ ὅσα μᾶς ἀξίωσε νά ζήσουμε αὐτόν τόν χρό­νο, τόν ὁποῖο ἀφιερώσαμε στό ἀρ­γυρό Ἰωβηλαῖο τῶν Παυλείων ἀλλά καί στούς ἁγίους συνεργάτες τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου.

Οἱ λειτουργικές εὐκαιρίες, ἡ ἔλευ­ση πολλῶν ἱερῶν λειψάνων θαυματουργῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλη­σίας μας, οἱ ποικίλες ἑορταστικές ἐκδηλώσεις πού διοργανώθηκαν καί πραγματοποιήθηκαν ἀπό τήν Ἱερά μας Μητρόπολη μέ τήν εὐ­καιρία τοῦ Ἰωβηλαίου, ἀλλά καί οἱ ἐκδόσεις τῆς Ἱερᾶς μας Μητρο­πό­λεως, καί ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἀνα­φέρω ἰδιαιτέρως καί νά μνη­μο­νεύσω εὐφήμως, καθώς εὑρι­σκό­μεθα στόν ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου, τήν ἐπετεια­κή ἔκδοση τοῦ Ἱερατικοῦ, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε μέ πρωτοβου­λία τοῦ ἱερατικῶς προϊσταμένου τοῦ ναοῦ π. Σωσιπάτρου Πιτούλα καί τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ συμβου­λίου, καί γιά τήν ὁποία τούς συγ­χαίρω πατρικά καί ἀπό καρδίας, ὅλα αὐτά, λοιπόν, δέν ἦταν ἁπλῶς γεγονότα πού γέμισαν τόν χρόνο μας, ἦταν εὐλογίες τοῦ Θεοῦ πού γέμισαν τήν ψυχή μας, πού ἔφε­ραν στήν Ἱερά Μητρόπολή μας καί στόν καθένα μας ξεχωριστά τή χάρη τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν ἁγίων μας.

Ἦταν εὐκαιρίες πνευματικῆς ὠφε­λείας καί προβληματισμοῦ, εὐ­και­ρίες διακονίας ψυχῶν καί σωμάτων. Ὅλους μᾶς ἄγγιξαν καί ὅλους μᾶς ὠφέλησαν, ἔστω καί ἄν δέν τό συνειδητοποιήσαμε ἀπόλυ­τα. Ὅμως ἀπόψε ἔχουμε ἀκόμη μία εὐκαιρία νά τό κατανοήσουμε καί νά εὐχαριστήσουμε ἀπό τά μύχια τῆς ψυχῆς μας τόν Θεό γιά τίς τό­σες πολλές καί γιά τίς τόσες με­γάλες εὐλογίες πού μᾶς ἀξίωσε νά ζήσουμε αὐτόν τόν χρόνο.

Οἱ εὐλογίες αὐτές τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅμως σάν τά τάλαντα τῆς παρα­βολῆς. Δέν μᾶς τίς χάρισε γιά νά τίς ἀρχειοθετήσουμε ἁπλῶς ὡς γε­γο­νότα. Δέν μᾶς τίς χάρισε γιά νά τοῦ ἐκφράσουμε αὐτή τήν ὥρα μό­νο τήν εὐχαριστία μας καί τήν εὐ­γνωμοσύνη μας μέ λόγια. Τήν θέ­λει ἔμπρακτη. Καί ἔμπρακτη θά εἶναι ἡ εὐχα­ρι­στία μας, ἐάν στηρίξουμε ἐπάνω στό πνευματικό ὑπόβαθρο αὐτῆς τῆς εὐλογίας τήν  ἐν Χριστῷ ζωή μας, τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή, τήν καθημερινότητά μας.

Τίς ἀναρίθμητες εὐλογίες πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός τόν χρόνο πού κλείνει, ἄς μήν τίς ἀφήσουμε ἀνα­ξιοποίητες. Ἄς τίς ἀξιοποιήσουμε γιά νά τοῦ ἐκφράσουμε μέ τήν πνευματική μας πρόοδο τήν εὐ­γνωμοσύνη μας γι᾽ αὐτές. Ἄς τίς ἀξιο­ποιήσουμε μαζί μέ ὅσες ἡ ἀγά­πη του θά μᾶς ἐπιδαψιλεύσει καί τό νέο ἔτος γιά νά τόν πλησιά­σου­με περισσότερο, γιά νά τόν ἀγαπή­σουμε περισσότερο, γιά νά κάνου­με τή ζωή μας περισσότερο ζωή Του, ἀφήνοντας κατά μέρος τίς μι­κρό­τητες καί τίς ἀδυναμίες μας, τόν ἐγωισμό καί τήν ἰδιοτέλειά μας, τά πάθη καί ἐλαττώματά μας, ὅλα αὐτά πού μᾶς διχάζουν καί μᾶς βλάπτουν ὡς ἄτομα, ὡς κοι­νωνία, ὡς ἔθνος, ὡς Ἐκκλησία.

Ἄς προσπαθήσουμε νά γίνουμε περισσότερο δικοί του, ἀγκαλιάζο­ντας καί βοηθώντας τούς ἀδελ­φούς μας πού ἔχουν ἀνάγκη, πού εἶναι ἀσθενεῖς, πρόσφυγες, φυλα­κι­σμένοι, τούς ἀδελφούς μας πού κλονίζονται, πού ταλαιπω­ροῦ­νται, πού δοκιμάζονται, πού ἀπελ­πίζονται καί ἀπογοητεύονται ἀπό τή ζωή τους καί τόν κόσμο.

Ἄς προσπαθήσουμε νά ἑνωθοῦμε περισσότερο μαζί Tου μεριμνώ­ντας καί στηρίζοντας τά παιδιά καί τούς νέους μας καί δείχνοντάς τους ὄχι μόνο μέ τά λόγια μας, ἀλλά μέ τή ζωή μας καί κυρίως μέ τήν ἀγάπη μας, τόν Θεό πού ἀνα­ζητοῦν, ἴσως καί χωρίς νά τό ξέ­ρουν.

Τό νέο ἔτος ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας τό ἀφιερώνει στή σχέση Εὐαγ­γελίου καί ἤθους. Ἄς ἀγωνι­σθοῦ­με ὅλοι νά ἀποκτήσουμε αὐτό τό ἦθος τοῦ Εὐαγγελίου, πού δέν εἶ­ναι ἐπιφανειακό, δέν εἶναι ἠθικο­λογία, ἀλλά εἶναι ὀρθόδοξο, βίω­μα ἁγιότητος, ὅπως μᾶς τό δίδα­ξαν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὅπως τό βλέπουμε καί στή ζωή τῶν νέων ἁγίων της.

Αὐτή τήν ὥρα τῆς εἰσόδου μας στόν νέο χρόνο ἄς ζητήσουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά ὅλους μας. Ἄς τόν παρακαλέσουμε νά χαρίσει τήν εἰρήνη στόν κόσμο καί τήν Ἐκκλησία μας, τήν εἰρήνη στίς ψυχές ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Ἄς τόν παρακαλέσουμε νά φωτί­σει καί νά κατευθύνει ὅσους κυ­βερνοῦν τόν κόσμο καί τή χώρα μας σέ ὁδούς εἰρήνης καί εὐστα­θείας, ὥστε νά διάγουμε καί ἐμεῖς «ἤρεμον καί ἡσύχιον βίον».

Ἄς τόν παρακαλέσουμε ἰδιαιτέ­ρως γιά τήν πατρίδα μας, τή γῆ καί τή θάλασσα τῆς ὁποίας ἐπο­φθαλ­μιοῦν οἱ γείτονες μας, καί ἄς τόν ἱκετεύσουμε νά προστατεύει καί νά διαφυλάττει τή χώρα μας καί τή Μακεδονία μας, καί νά ἀποτρέψει μέ τήν κραταιά δεξιά του ὅσους τήν ἐπιβουλεύονται.

Ἄς τόν ἱκετεύσουμε νά προστα­τεύει καί νά σκέπει μέ τή χάρη του τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, τούς οἰκεί­ους καί τούς συγγενεῖς μας, τήν νεό­τητα, τούς ἀσθενεῖς καί τούς ἡλικιωμένους, ὅσους δέν βρίσκο­νται ἀνάμεσά μας, ὅσους κινδυ­νεύ­ουν καί ἔχουν ἀνάγκη τῆς βοη­θείας του, ὅσους μᾶς ἀκοῦν αὐτή τήν ὥρα ἀπό τόν ραδιοφωνικό σταθμό τῆς Ἱε­ρᾶς μας Μητρο­πό­λεως. Ἄς τόν ἱκετεύσουμε νά γίνει Αὐτός «τοῖς πᾶσι τά πάντα» «κατά τήν ἑκάστου ἰδίαν χρείαν»  καί νά χαρίσει σέ ὅλους μας «τά πρός σω­τηρίαν αἰτήματα».

Καί εὔχομαι πατρικά καί ἐκ βά­θους καρδίας ὁ Θεός νά εὐλογήσει μέ τήν πλουσιόδωρη χάρη του καί τό νέο ἔτος ὅλους σας, ἀδελφοί μου, καί νά μᾶς δώσει ἄφθονη τήν εὐλογία του στή ζωή καί τά ἔργα μας.