Στο παλιό μας το κουρείο. Στη μνήμη του Γιώτη και του Χρηστάκου!

Τον είδα το βράδυ στον ύπνο μου τον Γιώτη. Νέος, με το πυκνό του μαλλί να γκριζάρει ελαφρώς. Αγκαλιαστήκαμε και τον ρώτησα πώς περνά "Μια χαρά η απάντηση του". Σήμερα αναζήτησα στο αρχείο μου μια του φωτογραφία. Βρήκα μια
με τον Χρήστο, τον Χρηστάκο μας που κι αυτός έφυγε λίγα χρόνια πριν, στο κουρείο του Παναγιώτη Κοσμίδη, εκεί που σήμερα είναι το φαρμακείο της Σοφίας Κατή. Εύχομαι ο Άγιος Θεός να τους αναπαύει στον παράδεισο, όπου δεν υπάρχει πόνος, λύπη και ο στεναγμός. Ο Χρήστος Μπιτέρνας σίγουρα βρίσκεται ανάμεσα στους αγγέλους, κατατροπώνοντας φιλοσόφους και τρανούς της γης με τα ρήματα του. Και όλους αυτούς που δεν πίστεψαν στο μεγαλείο του Αγίου Θεού.