μελωδίας του, που με τόση μαεστρία κεντούσε στους στίχους μεγάλων της εποχής, οπως καλή ώρα ο αγαπημένος μου Λευτέρης Παπαδόπουλος. Η ερμηνεία του αλησμόνητο Γρήγορη Μπιθικώτση στο "Μία Κυριακή" θα μείνει για πάντα στην ψυχή μου. Λυπημένος ο σκοπός με το πιάνο του Γιάννη να δίνει ένταση στους στίχους του Λευτέρη.
Δεν το μπορώ, το προσκεφάλι του το άδειο να θωρώ
Δεν το βαστώ, να 'ναι το στόμα του γαρύφαλλο κλειστό
Κι έλα, ξερίζωσ' την καρδιά μου, σαν τον ανθό
Να μπω κι εγώ απ' το χώμα χάμω, να κοιμηθώ.
Ο Γιάννης Σπανός στα 85 του χρόνια δεν είναι πια κοντά μας. Μα το έργο του θα συνεχίσει να ζει στις αναμνήσεις μας, από εκείνο το παλιό pick up που ολο γρατσουνούσα παίζοντας τον δίσκο των 33 στροφών.
Μια Κυριακή, ποιος το περίμενε πως θα 'ταν Κυριακή
Μια Κυριακή, ήρθες με τσίπουρο πιωμένος και ρακί
Μπήκες και πήρες το παιδί μου, μια Κυριακή
Βγήκες και πήρες την ψυχή μου, μια Κυριακή.
Καλό παράδεισο Γιάννη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου