Λησμονημένος
σ΄αυτή την κώχη
που μου έλαχε να ζω
μηρυκάζω υποσυνείδητα
τη μοναξιά και τη μιζέρια
που μου προσφέρεται.
Κάποιοι μ΄αγαπούν
με θαυμάζουν
από μακριά
μα δίπλα μου
κανείς δεν στέκεται.
Αχ, ουρανοί
πόση δυστυχία υπάρχει
στις καρδιές των ανθρώπων
για να μη μπορούν
ν΄αγαπήσουν το διπλανό τους
πόσος φόβος
πόση καταχνιά στις ψυχές
για να βασανίζουμε
και να μας βασανίζουν
αχ, όλα μπορεί να τα λύσει
λίγη αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου