αυτόματο φωτάκι άναψε, μέσα στα τόσα σοβαρά προβλήματα...Αν και μέσα μας, ξέραμε πως αυτή η στιγμή θα ήταν η μια και μόνη, εξακολουθούσαμε να ελπίζουμε….Ζώα, κλεισμένα μήνες ολόκληρους, χωρίς καμία ουσιαστική επαφή με άνθρωπο, αφού ο τρόπος σίτισης των περισσοτέρων,γίνετε όπως η ρίψη μιας πέτρας..πέτα το και φύγε… σε έναν χώρο που δεν πλησιάζεται πολλές φορές από την δυσοσμία της «σήψης»… Σκυλοτροφές πεταμένες στο έδαφος ,νερά που θυμίζουν βούρκο και βάλτο…μαρτυρίες που λένε ότι τα σκυλιά στο καταφύγιο,(κανιβαλίζουν) τρώγονται πολλές φορές μεταξύ τους από την πείνα και αρκετές φορές να τρέφονται με τα κόπρανα τους!Οι εικόνες είναι κάτι παραπάνω από σοκαριστικές με τα σκυλιά κυριολεκτικά να ζουν μαζί με τις ακαθαρσίες τους!..Πολλά πράγματα, τα επιβεβαιώνουν και οι εικόνες οι ίδιες,με κορύφωση το δράμα των μικρών κουταβιών ,που αργά και βασανιστικά όδευαν προς τον θάνατο, κάτω από το παγωμένο και αδιάφορο βλέμμα του «εθελοντή» που ορίστηκε να τα φροντίζει και να τα προστατεύει....πόση γνώση χρειάζεται άραγε για να καταλάβει κάποιος, πως ένα μωράκι δεν καταφέρνει σε καμιά περίπτωση να επιβιώσει ανάμεσα σε μεγαλόσωμα και πεινασμένα πλάσματα με την μέθοδο της ρίψης του φαγητού…με τα εκατομμύρια αχόρταγους ψύλλους… με μολυσμένο έδαφος… με μια τρύπα στην γη για προστασία από την βροχή και το κρύο, και το καλύτερο, μια υπερυψωμένη βρώμικη ποτίστρα… θα γνωρίζεται πολλοί, πως η έλλειψη νερού συνεπάγεται με αφυδάτωση και σοβαρή βλάβη στα νεφρά… τα δυο από τα τρία μωράκια που βρέθηκαν πεταμένα στον χώρο του «Βιολογικού» επειδή κάποιοι αποφάσισαν πώς ο χώρος ήταν ο καταλληλότερος για να συνεχίσουν την ζωή τους, αρχικά μεταφέρθηκαν σε πολύ άσχημη κατάσταση με θερμοκρασία κάτω από τα φυσιολογικά σε κτηνίατρο της πόλης ,όπου κάτι τους παρέσχει και έπειτα από κοινή συνεννόηση με το ν αρμόδιο αντιδήμαρχο που λίγο πριν είχε δεχτεί να μας συναντήσει στον χώρο…Εν συνεχεία διαπιστώθηκε εκ νέου η σοβαρότητα της κατάστασης και μεταφέρθηκαν σε άλλο κτηνίατρο… Οι ελπίδες επιβίωσης ήταν φανερά λιγοστές, όπως και αποδείχθηκε , αφού το μικρό μωράκι κατέληξε στα χέρια εθελόντριας το βράδυ της Παρασκευής… Το δεύτερο, δίνει μάχη για την ζωή του..Το τρίτο κουτάβι μας, αγνοείται όπως και πολλά- πολλά άλλα… Εδώ και πολύ -πολύ καιρό, χάνονται από την μια μέρα στην άλλη ως δια μαγείας… Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και τον αγώνα ,πολλών ανθρώπων η κατάσταση παραμένει άθλια! Η περιφορά δυστυχισμένων άστεγων ζώων στις πλατείες και τις γειτονιές της πόλης αλλά και των χωριών μας είναι μια εικόνα παρακμιακή που πληγώνει τον πολιτισμό μας. Ο παράνομος εγκλεισμός τους, κάτω από ανεπίτρεπτες συνθήκες το ίδιο.. Αντίθετα, «δείκτης πολιτισμού μιας πόλης είναι πώς αντιμετωπίζει τις άλλες μορφές ζωής»… Και τα λόγια κύριοι, μένουν όπως και οι εικόνες και τα έργα…
Η ευθύνη της Δημοτικής Αρχής είναι μεγαλύτερη. Η αύξηση των αδέσποτων είναι φανερό ότι οφείλεται στην αδιαφορία και την ελλιπή μέριμνα της Δημοτικής Αρχής, εφόσον δεν υφίσταται πρόγραμμα στειρώσεων εδώ και μήνες…
Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφερθεί πως η μικρή πλην σημαντική αλλαγή στα απολύτως απαραίτητα στοιχεία που αφορούν την καλύτερη ποιότητα ζωής των έγκλειστων αδέσποτων, οφείλετε στους ανθρώπους που προσελήφθησαν με δίμηνη σύμβαση τόσο πρόσφατα όσο και κατά το παρελθόν… μια σύμβαση, τόσο μικρής διάρκειας που δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα και κανέναν… Αν και η τοποθέτησή τους διαρκεί πάντα τόσο λίγο, αποδείχτηκαν άνθρωποι με πραγματικό ενδιαφέρον, απόλυτα συνεργάσιμοι, με ανεπτυγμένο το φιλοζωικό συναίσθημα καθώς και το αίσθημα ευθύνης και υπευθυνότητας..προσπάθησαν πραγματικά για την καλύτερη κατάσταση της ευζωίας των αδέσποτων… και κάπου εδώ, ο χρόνος ξανά μηδενίζει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου