Θερμές ευχαριστίες για την εμπιστοσύνη σας στα ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ

Όταν ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια στο ιστολόγιο μου, που έφτασε να είναι στην κορυφή του...googleαρίσματος στο ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ, δεν σκέφτηκα ότι το μακρινάρι eleytheriadhs.blogspot.com θα
είχε μια καθημερινή πορεία με συνοδοιπόρους όλους εσάς, που χθες μου δώσατε 6.878 επισκέψεις και είδατε 9.627 σελίδες μου (η
μέχρι τώρα αναγνωσιμότητα για σήμερα είναι 5.124 και 8.129 αντίστοιχα, ενώ σε επίπεδο μήνα 48.796 και 75.005 αντίστοιχα). Προφανώς και ωριμάζεις στο πέρασμα των χρόνων στην δημόσια γραφή. Από τα λάθη σου κυρίως. Ο στόχος μου όμως (δεν συνηθίζω να μιλάω στον πρώτο ενικό και ελπίζω να μου το συγχωρήσετε) ήταν να μην κάνω τα πάντα για την αναγνωσιμότητα. Δεν έπαιξα κουτσομπολιό, δεν έπαιξα σεξ και δεν έπαιξα αίμα. Δεν έβαλα παραπλανητικούς, πιασάρικους, τίτλους. Θα μπορούσα να το κάνω και να καυχιέμαι υπερπολλαπλάσιες αναγνώσεις. Δεν το γουστάρω όμως. Μου αρέσει να ασχολούμαι με την Ορθοδοξία και τα Εθνικά μας Θέματα, αντί του να βγάλω ξέκολα που είναι σίγουρο ότι θα κάνουν...limit up στο πούλημα ή καλύτερα στο ξεπούλημα. Βλέπω κάτι "Πρώτα Θέματα" που χωρίς τσόντα δεν μπορούν και αναρωτιέμαι αν είναι αυτή η πραγματική ενημέρωση. Βλέπω κάτι makeleia να είναι πρώτα στην χώρα και αναρωτιέμαι, αν μας αξίζει αυτή η κατάντια, ανάμεικτη με ντελαπόν made in Boulgaria, ΕΛ, και τα χειρόγραφα της Ερυθράς Θάλασσας. Με τον καιρό λοιπόν έπαψα να αναζητώ πρωτιές. Δεν το μπορώ κι όλα, στα 54 μου. Θέλω να έχω ένα κοινό που με διαβάζει για  αυτό που είμαι. Με τα λάθη μου, τις παραξενιές μου, τις κυκλοθυμίες μου, τις οποίες όλο λέω να διορθώσω και όλο δεν μπορώ, λόγω του άκρατου εγωισμού μου. Τα ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ συνεχίζουν. Και τα πετούμενα λόγια, αν το θελήσει ο Θεός, θα είναι κοντά σας. Έχοντας ως φυλαχτό στην καρδιά μου τούτες τις λίγες γραμμές του  τελευταίου Αυτοκράτορα της Ρωμιοσύνης, Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, προς τον Μωάμεθ τον Πορθητή  :  Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν. Αλήθεια τι μεγαλείο να πεθαίνεις για την πατρίδα σου, ενώ θα μπορούσες να σωθείς εσύ, η οικογένεια σου και τα πλούτη σου. Πόσα παραδείγματα δεν γνωρίσαμε; Εδώ στη Νάουσα. Μια λέξη θα αρκούσε στους αγίους μας νεομάρτυρες να σωθούν. Προσέξτε, όχι δεν ήταν σκληροτράχηλοι πολεμιστές, αλλά γέροι και έφηβοι. Δεν την ήταν. Δεν έγιναν μουσουλμάνοι. Τούτες τις ώρες που οι εξωμότες πληθαίνουν στον τόπο μας, η θυσία τους, όπως η θυσία του Αγίου Ιερομάρτυρος Επισκόπου Σμύρνης Χρυσοστόμου, του Παύλου Μελά, του Αντώνη Μίγγα, είναι η επιτομή της αγάπης στα Ιερά και τα Όσια μας.

Υ.Γ Κάποια στιγμή ο φίλος μου ο Σκουλαριώτης από την Αμερική μου είπε στο φατσοβιβλίο. Θόδωρε για την Αμερική θα σκότωνα, αλλά για την Ελλάδα θα πέθαινα. Τι μεγαλείο ψυχής, που συνδέει τους απανταχού της γης Έλληνες αλήθεια!
Θόδωρος Ελευθεριάδης