Ελλάδα. Τα "τσίβας" θα πάψουν να πάνε και να έρχονται, στα μπαρ. Στα μπουζουκτσίδικα τα λελουδικά, οι σαμπάνιες και οι ξηρούς καρποί δεν θα συνοδεύσουν τις δεκάκιλες βότκες, που θα ανάβουν τα τέλια και τους λογαριασμούς προς δόξα των...μπουτιών της φίρμας "από φωνή κορμάρα". Μένω στο κορμάρα για να μην πω τίποτε βαρύτερο και μου την πέσει η λογοκρισία. Σήμερα στις τηλεοράσεις όλοι θα επιλέξουν....κλασική μουσική, ίσως κάτι από Μπετόβεν, για να συνοδεύσουν την σαλάτα με επτά τυριά και δεκαέξι χοιρινά, που τους έφερε ο ντελιβεράς, μαζί με δυο κόλες δώρο. Ναι ρε ο νεοέλληνας αντιστέκεται. Σήμερα θα μείνει μέσα και ας φωνάζει το γκομενικό που δεν τα την πάει πρώτο τραπέζι πίστα, Για τους παντρεμένους εννοώ, γκε, γκε; Και τις παντρεμένες φυσικά. Αφού το εθνικό μας άθλημα είναι το κέρατο, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε. Και μετά τους ανωτέρω αναστεναγμούς θα ρίξουμε ξανά το ανάθεμα στην άτιμη κενωνία, που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα ξένα χέρια. Θα αναρωτηθούμε γιατί δεν μας αγαπάει ο Θεός. Θα αρχίσουμε να μουρμουράμε, αφού πάμε κάθε Πάσχα στην εκκλησιά, ανάβοντας λαμπάδα, ίσα με το μπόι μας. Τι μου ρχεται στο μυαλό, κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, που μετουσιώθηκαν σε διαδικτυακές αράδες; Το "κυρίες και κύριοι" του Κώστα Τουρνά. Πόσο διαχρονικοί οι στίχοι του.
Άγριος άνεμος
τον άγριο κόσμο χτυπάει
άγριος ο καιρός
τη μέρα στα πέλαγα πάει
Άγριο ψέμα
τον άγριο κόσμο θερίζει
άγρια η βρωμιά
το μέσα μας αργά κερδίζει
Το μέσα μας αργά κερδίζει
Κι εμείς, κυρίες και κύριοι, εμείς
τιτλούχοι κακής εποχής
δε σκάμε πολύ για την ώρα
Εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς
οι μύθοι κάθε Χαλιμάς
τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα
Λαμπερός κάθεται
στο θρόνο του μες στα ουράνια
Δίκαια κρίνονται
τ’ ανθρώπινα απ’ τ’ άλλα κοπάδια
Άγγελοι φεύγουνε
και έρχονται και φέρνουν νέα
Θύμωσε ο Θεός,
κι οργή του ματώνει τη μέρα
Κι οργή του ματώνει τη μέρα
Κι εμείς, κυρίες και κύριοι, εμείς
τιτλούχοι κακής εποχής
δε σκάμε πολύ για την ώρα
Εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς
οι μύθοι κάθε Χαλιμάς
τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα
Αν πεινάς, νοιάζεσαι,
να φας, έστω κι αν θα το κλέψεις
Η τροφή της ψυχής δωρεάν είναι,
μα δεν το βλέπεις
Άγριος δικαστής τη δίκη
έχει ήδη αρχίσει
Σ’ άγριους σαν κι εμάς
αγάπη γιατί να χαρίσει
Αγάπη γιατί να χαρίσει
Κι εσείς, κυρίες και κύριοι, εσείς
τιτλούχοι κακής εποχής
δε σκάτε πολύ για την ώρα
Κι εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς
οι μύθοι κάθε Χαλιμάς
τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα
Εμείς, οι κάτοχοι της ενοχής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου