Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

Η Μάγδα Ιωάννου ευχαριστεί τους γιατρούς και το προσωπικό της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Νάουσας

Καθημερινά ευχόμαστε στον εαυτό μας και στον καθένα να ‘χουμε υγεία και ύστερα όλα τ΄άλλα…Όμως από τη μια στιγμή στην επόμενη ..η χρονική διαφορά απέχει όσο ένα κλείσιμο βλεφαρίσματος..!!Ηταν η Κυριακή 13 Ιανουαρίου μετά την καθιερωμένη κοπή της βασιλόπιτας του συλλόγου διαβητικών Ν. Ημαθιας
«ΓΛΥΚΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ» και ανταλλάξαμε τις γλυκές ευχές μας..Αισίως
σήμερα έκλεισα μία εβδομάδα εντατικής νοσηλείας και θεραπείας, από μία «απλή γαστρεντερίτιδα» …με συνοδεία μιας «έντονης κετοξέωσης»..!!Ναι εγώ.Εγώ που δίνω συμβουλές σε όποιον μου τις ζητήσει όποιον το ‘εχει ανάγκη..»Αποίκω»…εκεί ανιδιοτελώς με χαρά και πρόσφορα .. σε ημερίδες σε ομιλίες σε συμπάσχοντες ..σε ΚΑΠΗ σε σχολεία..
Όμως ένας είχε ένα παράπονο ΜΕΓΑΛΟ.. όμως ποτέ του δε μου το εξέφρασε,ποτέ του δεν έκατσε να παρακαλέσει….απλά περίμενε…περίμενε την στιγμή…κάποια στιγμή….αλλά δυστυχώς…έπεσε.. ασθένησε και για λίγες ώρες χάθηκε….
Και ποιος ήταν άραγε αυτός ??? λοιπόν αυτός ήταν ο «ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ»…ναι σωστά διαβάσατε…ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ…ήταν η αιτία για μια καινούργια αρχή, αναθεωρώντας για το πόσο σημαντικό είναι να μας αγαπάμε μας σεβόμαστε να μας φροντίζουμε…
Μετά από δύο νύχτες και δύο μέρες με οχτώ μπουκάλια κρεμασμένα πάνω από το κεφάλι σου.ορό …αντιβίωση…ινσουλίνη…γλυκοζη..καλιο…μετρησεις ανα 15 λεπτα ξανα και ξανα……ΤΌΤΕ …ΗΡΘΕ ΕΚΕΙΝΗ Η ΣΤΙΓΜΗ..’ήρθε η στιγμη και το φως…ανοιξαν τα μάτια και αντίκρισαν πολλά ..πολλά ζευγάρια δακρυσμένων ματιών πόνου ,συγκίνησης αγάπης μα φυσικά χαράς και ανακούφισης …‘όλοι μαζί νοσηλεύτριες .γιατροί ,οικογένεια, πατέρας και γιος ,αδελφός και αδελφή-νύφη μου… ζήσαμε και νοιώσαμε συναισθήματα την ίδια ακριβώς στιγμή…..
Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια ολόκληρη την Παθολογική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Νάουσας,τον Ισαάκ,την Δόξα,τον κ Παυλίδη,τον κ. Ρούσο.,τον κ. Κουτρουλια,την πιο ακούραστη ασταμάτητη και αξιοθαύμαστη Προϊστάμενη ,τα αξιολάτρευτα κορίτσια του νοσηλευτικού [προσωπικού Κατερίνα, Ειρήνη, Βασω, Αναστασία…πόσες ηταν…..!!!!! σαν τις μέλισσες  από δω και από κει με το χαμόγελο, με τη ζεστή καρδιά με το γλυκό τους λόγο,…τι σαν ηταν γέρος,,,,τι σαν ήταν για γιαγιούλα τι σαν ήμουν εγώ….το μόνο που αισθανόμουν ήταν να νοιώσω  ασφάλεια…εμψύχωση και ξανά δύναμη  να διορθώσω …τα ΠΑΡΑΠΟΝΑ του εαυτού μου…..
Δεν είναι ευχή αλλά «ΑΠΑΙΤΗΣΗ»  από μένα προσωπικά αλλά και απ τον καθένα μας να στηρίζουμε και να προστατεύουμε το ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ γιατί προσφέρουν ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ  ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!!!!
Υποκλίνομαι!!!
Ιωάννου Μαγδαλένα



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου