Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά
κι όλο φοβάμαι το αύριο
Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
Και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα.
Πόσο αληθινοί οι στίχοι του Διονύση Σαββόπουλου, Σαράντα χρονών, τραγούδι. Τότε
ήσουν παιδί, τώρα μπορεί να μην έβαλες τιράντες, αλλά τα μυωπικά σου γυαλιά δεν σε βοηθούν στην πρεσβυωπία σου. Και εκεί που είσαι λυπημένος, μια αγκαλιά όπως αυτής της υπέροχης έφηβης, της Ελευθερίας μου, που τόσο αγαπώ για την ανείπωτη αγάπη, που δεν κρύβει τίποτε πίσω της. Μοναδική, αγνή, αγάπη.Πώς να κρυφτείς απ΄τα παιδιά σαν την Ελευθερία μας. Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Μα την αγκαλιά τους την χαρίζουν ανυπόκριτα, σε όλους, χωρίς διακρίσεις και ανθρώπινες ματαιοδοξίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου