Νάουσα-Εθνικός Κλειδίου. Κυριακάτικος αγώνας για την Α΄Κατηγορία της ΕΠΣΗ. Χειμωνιάζει στο Βέρμιο και η ώρακονταίνει (ευχές από το 2019 να παραμείνει μόνιμα η θερινή ώρα γιατί δεν αντέχεται τόσο σκοτάδι!). Και εσύ να αναπολείς στα 53 σου στιγμές από το ένδοξο παρελθόν της ομάδας. Το 1992, τέτοιο καιρό, που ξεκινούσε το "τρένο" για την Α΄Εθνική, λίγους μήνες αργότερα. Μα κυρίως τα παιδικά σου χρόνια με τον πατέρα σου στις ΚΑΤΑΜΕΣΤΕΣ κερκίδες. Εντάξει τότε δεν είχε ούτε Nova,ούτε OTEtv, ούτε αυτό τον αθλητικό κορεσμό που κυριαρχεί στις μέρες μας. Τότε που το γήπεδο δεν είχε χόρτο ( Ο θεός να το κάνει βέβαια το σημερινό, αφού είναι 33 ετών!) αλλά χώμα, ανάκατο με μικρά πετραδάκια και έμπαινε στο ημίχρονο η υδροφόρα του δήμου για να το μαλακώσει, ενώ ο μακαρίτης ο Στέργιος ο Κώνας έκανε τους γύρους του στο "καρβουνίδι". Αλλά ναι. Τότε είχε αξία η ποδοσφαιρική Κυριακή. Θυμάμαι που καμάρωνα βλέποντας τα είδωλα μου. Κυρίως επιθετικά, όπως ο Άρης και ο Ζήσης. Αλλά και αμυντικά αργότερα, όπως ο Τζουγανάτος. Όμορφος, ψηλός, λεπτός, ίδιος ο Μάγιερ. Η ουσία τούτων των σειρών; Μήπως θα έπρεπε να επιστρέψουν στο γήπεδο για να δούνε καλό ποδόσφαιρο η Ναουσαίοι. Η νεανική ομάδα του Γιώργου Σγούρδα παίζει καλό ποδόσφαιρο. Μια απόφαση είναι να αφήσουμε κατά μέρος τηλεοράσεις και να πάμε στο γήπεδο. Έστω όχι Κυριακή, αλλά Σάββατο, που παίζουν οι ερασιτεχνικές κατηγορίες. Νομίζω ότι η Νάουσα δεν ανήκει σε αυτές. Πιο ψηλά της αξίζει και της πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου