Αυθαίρετα στις ακτές, αυθαίρετα στα δάση, αυθαίρετα στα
ρέματα.
Και η ελληνική πολιτεία γίνεται ηθικός αυτουργός στην αυθαιρεσία, όταν κάθε λίγα χρόνια με διάφορες δικαιολογίες ψηφίζει νόμο για τη νομιμοποίηση τους.
Όταν ο πολίτης αποφασίζει να χτίσει νόμιμα:
1. Αγοράζει ακριβά ένα οικόπεδο για να είναι άρτιο και οικοδομήσιμο.
2. Πληρώνει πολλά χρήματα για αμοιβή μηχανικών και παράβολα αδείας.
3. Δέχεται όλους τους περιορισμούς της νομοθεσίας.
4. Κατασκευάζει το έργο τηρώντας τα οικοδομικά, τα στατικά, τα μηχανολογικά και όποια άλλα σχέδια.
5. Πληρώνει τα ένσημα του ΙΚΑ.
6. Ελέγχεται για τις αποδείξεις των εργασιών και την καταβολή του ΦΠΑ.
7. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα για μια μικρή υπέρβαση να έχει κυρώσεις ή ακόμη και να μην μπορεί να ηλεκτροδοτηθεί.
Την ίδια στιγμή αυτός που οικοδομεί αυθαίρετα:
1. Δεν ενδιαφέρεται αν το οικόπεδο του είναι άρτιο και οικοδομήσιμο.
2. Χτίζει όπου θέλει και ότι θέλει.
3. Δεν κολλάει ένσημα.
4. Δεν ελέγχεται ούτε οικοδομικά ούτε στατικά.
5. Κάθε δέκα περίπου χρόνια εμφανίζεται η πολιτεία και του προτείνει να δώσει 500 ευρώ (και κάτι επί πλέον σε δόσεις) για να νομιμοποιήσει ή να εξαιρέσει από την κατεδάφιση τα αυθαίρετα και να ηλεκτροδοτηθούν.
Αβίαστα εξάγεται το συμπέρασμα ότι είναι πράγματι η πολιτεία που ωθεί τον πολίτη στην αυθαιρεσία.
Όχι φυσικά ότι ο πολίτης δικαιολογείται να παρανομεί και να κτίζει αυθαίρετα αλλά οπωσδήποτε ένα κράτος αναξιόπιστο που δεν τηρεί τους ίδιους του τους νόμους δεν δίνει και το καλύτερο παράδειγμα.
Μόνο αν αποκτήσουμε ένα αξιόπιστο κράτος που να επιβραβεύει τη νομιμότητα και όχι την παρανομία θα μπορέσουμε να γλιτώσουμε από τη μάστιγα της αυθαίρετης δόμησης, που, δυστυχώς, όπως ζήσαμε πρόσφατα στις πυρκαγιές και τις πλημμύρες της Αττικής, σε έκτακτες συνθήκες μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου