Και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς... μνημόνια. Ήταν και αυτά μια κάποια λύσις

Δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει αλλά περνάμε πλέον την τελευταία μας Κυριακή με μνημόνια.Δεν μπορείτε να πείτε. Από τον Μάρτιο του 2010 με τον Γιωργάκη μέχρι τον Ιούλιο του 2015 με τον Αλεξάκη και ενδιαμέσως με τον Αντωνάκη,ε, όσο να ναι
μας έγιναν εθισμός τα πακέτα διάσωσης.Των ξένων,των τραπεζών, των βουλευτών,των υπουργών και των εφοπλιστών, βεβαίως, βεβαίως.Με κολαούζους την μνημονιακότερη των μνημονίων δημοσιογραφία των Αλαφουζέων, των Βαρδινογιαννέων ,των Βαξεβανέων των Κουρήδωνκαι κάθε λογής... μουφτήδων του συστήματος.Τ ελευταια Κυριακή στα μνημόνια. Μόνο που δεν θα την ζήσω εδώ στη Νάουσα με τις δεκάδες οικογένειες φίλων που μετανάστευσαν στην Γερμανία την Κύπρο την Αυστραλία και όπου αλλού στον κόσμο.Θα την ζήσω με δεκάδες επιγραφές νοικιάζεται και πωλείται.Με τα παιδιά μας φευγάτα. Με τα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες μας κλειστές.Τα μαγαζιά με κατεβασμένα ρολά.Δεν θα πανηγυρίσω λοιπόν. Μαζί με τους πονηρούς πολιτευτάδες που μας πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αυτοί θα συνεχίσουν να δοξάζουν το σύστημα. Ανακράζοντας διαχρονικά το Ζιγκ Χάιλ.