ΕΛΔΥΚ, 14-16 Αυγούστου 1974. Οι νέες Θερμοπύλες του γένους την στιγμή που η..."Κύπρος ήταν μακριά" για την Αθήνα !

Σαράντα τέσσερα  χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από ένα ακόμη εθνικό έπος στην ένδοξη ιστορία των Ελλήνων. Στις 14 Αυγούστου 1974 οι Τούρκοι πραγματοποιούν τον "Αττίλα 2", προσπαθώντας να σπάσουν το μέτωπο της Λευκωσίας. Εκεί, στις παρυφές, της πρωτεύουσας της μαρτυρικής μεγαλονήσου,΄στο στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρο, λίγες εκατοντάδες μέτρα από το
προάστιο του Αγίου Δομετίου, μια χούφτα μαχητών μας, με διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο, λένε ένα σύγχρονο ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ στα μεχμετζίκ των τουρκομογγόλων. Τριακόσιοι δέκα οκτώ άνδρες, εγκαταλειμμένοι από όλους, χωρίς αεροπορική κάλυψη, χωρίς αντιαρματικά,χωρίς υγειονομική κάλυψη, για τρεις μέρες αντιμετωπίζουν 6.800 τουρκομογγόλους, που διαθέτουν 4 ίλες αρμάτων και συντριπτική δύναμη πυρός από επίγεια και κυρίως εναέρια μέσα. Μια αναλογία για τους ΗΡΩΕΣ του Αντισυνταγματάρχη Σταυρουλόπουλου ένας προς είκοσι δυο! Η πιο άνιση και  επική μάχη της σύγχρονης ιστορία, η οποία διδάσκεται στη Βρετανική στρατιωτική ακαδημία. Και όμως οι ΗΡΩΕΣ μας κρατούν τρία ολάκερα μερόνυχτα. Και θα κρατούσαν αν δεν... "τελείωναν" τα πυρομαχικά της Μοίρας Πυροβολικού που υποστήριζε την διλοχία της ΕΛΔΥΚ που υπερασπίστηκε την σημαία και την τιμή των Ελλήνων. Σκηνές ηρωισμού των εθνομαρτύρων μας. Λοχαγός Σταυριανάκος Σωτήριος, Λοχαγός Σταμπουλής Βασίλειος, Αρχιλοχίας Σκαμπαρδώνης Χρήστος, Λοχίας Ελευθερόπουλος Θεμιστοκλής, Δεκανέας Κωστόπουλος Στέφανος, Στρατιώτης Καβρέντζος Δημήτριος. Ογδόντα έξι εθνομάρτυρες έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, εκείνον τον σκληρό Αύγουστο, όταν η πολιτική ηγεσία της κυβέρνησης εθνικής ενότητας στην Αθήνα ψέλλιζε το άθλιο "Η Κύπρος κείται μακράν"! Ογδόντα έξι μαχητές μας πέρασαν στην αιωνιότητα, αποδεκατίζοντας πάνω από 800 τουρκομογγόλους. Με στοιχειώνει από πιτσιρικά το αίμα τους, στην μαρτυρική γη της Κύπρου.Μα τούτοι οι απόγονοι του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, του Ζαφειράκη, του Καρατάσου, του Γάτσου στη Νάουσα, υπερασπίστηκαν ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ από στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, τα ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ  της ρωμιοσύνης στο στρατόπεδο "Ταγματάρχου Βασιλείου Πούλιου".Και έμειναν στο πάνθεον των ηρώων στις καρδιές των αγνών Ελλήνων. Μπορεί οι Μήδοι να διάβηκαν στο τέλος, αλλά αυτοί έμειναν εκεί πειθόμενοι στα ρήματα και τους όρκους που έδωσαν στην τίμια ζωή τους. Να υπερασπίζονται με πίστη και αφοσίωση τις σημαίες μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματος τους". Όσοι διαβάσετε τούτο το άρθρο σήμερα και πάτε στην εκκλησιά για την Παναγιά, ανάψτε ένα κεράκι στη μνήμη τους. Ευχόμενοι ο Τριαδικός μας Άγιος Θεός να τους έχει σιμά στην αγκαλιά του. Αιωνία σας η μνήμη αξιομνημόνευτοι και αξιομακάριστοι αδελφοί μας.