Ολλανδίας. Φραντς Μπεκενπάουερ εναντίον Γιόχαν Κρόϋφ.
Είμασταν συμμαθητές στο Σύγχρονο Φροντιστήριο, Τσιμισκή, απεναντι από τη ΧΑΝΘ, με καθηγητές τον Γιάννη Ζουρνά, τον Στέφανο Μπαλή , τον Τζίτζιφα. Προετοιμασία για τις εισαγωγικές.
Ήταν οι τελευταίες χαλαρές μέρες για μας τους σχεδόν ανυποψίαστους 17χρονους. Έρχονταν μέρες φοβερές, ιστορικές, από αυτές που χωράνε απίστευτα "πυκνά" γεγονότα . Στις 15 Ιουλίου έγινε το πραξικόπημα στην Κύπρο, στις 20 η εισβολή του Αττίλα και η γενική επιστράτευση, στις 24 έπεσε η χούντα. "Τι να καλάβουμε οι φτωχοί" , που λέει και ο Διονύσης, όταν "αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή"...
Σε λίγες εβδομάδες ξανακούσαμε στο ραδιόφωνο Μικη Θεοδωράκη. Η τελευταία φορά ήταν όταν ήμουν εννιά. Τι ανάμνηση! "Βράχο -βράχο τον καημό μου", "Μυρτιά"....Αέρας ελευθερίας. Ήρθαν οι μεγάλες διαδηλώσεις, η "Αυγή", ο "Ριζοσπάστης". Οι γενειοφόροι φοιτητές, τα "αντάρτικα", οι πολιτικές συζητήσεις, οι υπερβολές, το αίτημα για "αποχουντοποίηση", τα άλλα τραγούδια, το άλλο σινεμά...
Ας επιστρέψουμε όμως στον μεγάλο τελικό της 7ης Ιουλίου 1974.
Λένε ότι την ιστορία τη γράφουν οι νικητές, Εκτός από εξαιρέσεις όπως η υπέροχη εκείνη ομάδα των ιπτάμενων Ολλανδών που ενώ έχασε με 2-1 έκλεψε τις καρδιές των φιλάθλων της εποχής.
Ο Κρόυφ, ο Τζόνι Ρεπ, και ο Γιόχαν Νέεσκενς που άνοιξε το σκορ υπέρ των Ολλανδών με πέναλτι στο 1ο μόλις λεπτό, σε μια τιτανομαχία με αντιπάλους τον Μπεκενπάουερ, τον Γκερτ Μίλερ που έβαλε το νικητήριο γκολ, τον Μπράϊτνερ που νωρίτερα είχε ισοφαρίσει με πέναλτι, ,τον Σεπ Μάγιερ και τους άλλους "σιδερένιους" Γερμανούς.
Στην παρέα μας, χωρίς να είναι στατιστικό στοιχείο, εκείνο το απόγευμα, οι πιο ονειροπόλοι και καλλιτεχνίζοντες ήταν με την Ολλανδία. Οι πιο πρακτικοί τύποι, μερικοί σπασίκλες και οπαδοί της τετράγωνης λογικής , υποστήριζαν τη Γερμανία. Ίσως σύμπτωση. Μπορεί και να μην θυμάμαι καλά, αλλά αυτό μου άφησε σα γεύση μαζί με το υπέροχο μπιφτέκι του "Γαλαξία"!
αρθράκι στις ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου