μας αλλά και στις αποφάσεις μας, είναι η αλήθεια. Βέβαια η λέξη αλήθεια στις πονηρές ημέρες μας, έχει σχετικοποιηθεί βάναυσα. Έχοντας χάσει το υγιές ήθος μας και απωλέσει τα υγιή κριτήρια η αλήθεια έχει καταστεί δυσδιάκριτη οντότητα που διαμορφώνεται κάθε φορά με κριτήριο πλειοψηφικούς συσχετισμούς της στιγμής (timing). Οι αρχαίοι είχαν λύσει το ζήτημα θεωρώντας ότι για κάθε θέμα οι επαΐοντες είναι αυτοί που έχουν λόγο και οι απόψεις τους έρχονται ποιο κοντά σε αυτό που λέμε αλήθεια. Αλλά και στην εποχή μας υπάρχουν επαΐοντες. Όταν μάλιστα αναφερόμαστε σε ιστορικά ή και εθνολογικά θέματα αρμόδιοι είναι οι ιστορικοί και οι εθνολόγοι – γλωσσολόγοι.
Υπό το πρίσμα των παραπάνω θα πρέπει να δει κανείς και την υπογραφείσα συμφωνία των Πρεσπών και τις προϋποθέσεις υπογραφής της.
Και εδώ έχουμε στοιχεία. Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα μίλησε και πάνω από 220 ακαδημαϊκοί από όλο τον κόσμο και μέλη των πλέον φημισμένων πανεπιστημίων του εξωτερικού (μεταξύ αυτών υπάρχουν ονόματα από καθηγητές των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου, όπως του Πρίνστον, του Χάρβαρντ και την Οξφόρδης), αποφάνθηκαν για την παραχάραξη της ιστορίας, ενώ προειδοποίησαν ότι δεν μπορεί να οικοδομηθεί μια εθνική ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας. Και αυτή είναι πράγματι η κοινώς αποδεκτή αλήθεια. Και αυτό φυσικά ήταν και είναι γνωστό στην Ελληνική διπλωματία. Και η ηγεσία της διπλωματίας φυσικά αποφάσισε εν γνώσει της ότι παραβιάζει την ιστορική αλήθεια και μάλιστα επαίρεται γιατί έλυσε όπως υποστηρίζει τον γόρδιο δεσμό τόσων ετών, κάτι σαν Μέγας Αλέξανδρος να πούμε.
Όμως ας αφήσουμε όλα αυτά για τους πολιτικούς και διπλωμάτες, ας δούμε τον καθρέπτη της ιστορικής αλήθειας και ας πάρει ο καθένας προσωπική θέση. Εμείς από ποία μεριά στεκόμαστε; Από την μεριά της αλήθειας με ότι αυτό συνεπάγεται ή από την μεριά του ψεύδους; Θα υποστηρίξουμε την αλήθεια ή θα βολευτούμε ανεχόμενοι το ψεύδος; Και εδώ το θέμα πέραν των άλλων είναι βαθύτατα πνευματικό. Λαός που πορεύεται με σύμμαχο του το ψέμα δεν έχει συνέχεια. Ειδικά που για μας τους Χριστιανούς Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός έχουμε περίσσεια ευθύνη. Η άλλη στάση είναι αυτή του Πιλάτου……
Αναρωτιόμουν όταν έγινε το συλλαλητήριο της Βεργίνας μόλις και μετά βίας συγκεντρώθηκαν από τη Νάουσα τρία αστικά. Φυσικά έπαιξε ρόλο και ο καιρός. Μετά μάθαμε ότι το επόμενο συλλαλητήριο θα γίνει στην Αλεξάνδρεια και σκέφτηκα. Ο μέγας Αλέξανδρος πέρασε από τη Βεργίνα θα συνεχίσει για την Αλεξάνδρεια αλλά από ότι φαίνεται δεν είχε πρόσκληση να ανέβει μέχρι τη Νάουσα. ή έστω μέχρι την Σχολή του. Δεν υπήρξε βλέπετε κανένας Αριστοτέλης να τον καλέσει……. Και έτσι την άφησε απέξω……. Εκτός αν ………
Ενας νοτιοελλαδίτης
Και για την αντιγραφή
Παύλος Κυριακίδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου